In 2019 verscheen Daemon X Machina voor de Switch, de game op dat punt was niet heel geweldig ontvangen. Door een matige demo heb ik die zelf nooit opgepakt, maar de nieuwe game sprak me al snel aan door hoe de gameplay er uit zag. Ik ben dol op games met mechs en exosuits dus hoopte dat dit ook zoiets zou worden. Het is een prima game, maar zeker niet perfect.
Neem het op tegen de Axiom
In Titanic Scion speel je in dezelfde wereld als het origineel alleen dan een paar jaar later. Nadat jij en je vriend erachter komen dat de Axiom iets van plan zijn met jullie steel je een Arsenal (de mech suit) en probeer je te ontsnappen uit hun ruimteschip. Het lukt je dankzij de afleiding van je vriend om weg te komen, maar met je beschadigde pak stort je neer op een planeet en al snel ontmoet je twee personages, Toby en Forge die je meenemen naar hun basis. Hoewel je het liefste direct terug wilt om hem te redden, merk je dat je dat niet zelf kunt, dus sluit je je aan bij de Reclaimers. Al gaat de samenwerking met hun niet altijd even goed aangezien niet iedereen jou vertrouwd. Jij bent namelijk een Outer. Kortgezegd een mens met extra krachten doordat je de Femto die in de wereld zit kunt gebruiken. Helaas vind ik de verhaallijn niet extreem diepgaand. Het is zeker een stuk boven een spel als Anthem, maar het zit absoluut niet in de toplijst.
De wereld is wel flink divers om te verkennen met veel verschillende soorten vijanden. Je hebt echt unieke designs van vijanden en personages, maar praktisch alles is agressief naar jou toe. Je kunt dus eigenlijk ook niet even stilstaan en de wezens van de wereld appreciëren. Dat vind ik juist wel een beetje jammer.
Het rondbewegen in deze open wereld kan op meerdere manieren en hierin variëren is zeker aangeraden. Zo kon ik een wild paard bereiden, een truck van de basis meenemen, speelde je al snel een transformer motor vrij (deze kan veranderen in een wapen) en natuurlijk is er vliegen. Vooral het vliegen speelt heerlijk weg wanneer je even gewend bent aan de besturing. Zelf vind ik het net wat fijner, zelfs dan in Xenoblade Chronicles X, aangezien je meer bewegingsvrijheid hebt.
Multiplayer leuk maar niet optimaal
Wat ook leuk is, is dat je het spel samen met anderen kunt spelen. Als een team kun je samen op pad gaan voor verschillende taken, maar ook om de verhaallijn te volgen. Ik heb dit niet heel uitgebreid kunnen testen door de beperkt aantal mensen die in de reviewperiode online waren, maar in mijn poging werkte het best prima. Al zou ik wel aanraden om niet met vreemden te spelen vanwege de communicatie rondom wat je wilt doen.
Snelle gevechten, maar soms net te chaotisch
Zoals ik al zei, heb je veel verschillende wezens in de wereld die jou met liefde proberen af te maken. De gevechten zijn complex met veel verschillende dingen waar je rekening mee moet houden. Zwaktes van vijanden, wat voor soort wapens je zelf gebruikt, de range waar je ze op gebruikt en nog meer opties. Hoewel de game je verschillende tutorials geeft, is er veel om handen en in het begin bij de eerste boss ben ik ook zeker meermaals doodgegaan. Het is net wat te veel informatie binnen een korte periode aan gameplay.
Verder zijn de gevechten ook een beetje gemengd aan hoe fijn ze zijn. Ze zijn snel en bombastisch en hoewel ik dat normaal geen probleem vind, is dat hier niet heel fijn. Je raakt snel het overzicht kwijt, doordat vijanden ook vrij bewegen over land en in de lucht. Zelfs lock-on werkt niet altijd. Het vervelendste is afstand overbruggen naar een vijand. Als je boost, schiet je vaak er voorbij, normaal bewegen gaat langzaam en je er heen slaan is ook geen optie. Dit soort dingen hadden strakker gemogen.
Overload aan customisatie
Het spel geeft je een overvloed aan opties om je ervaring aan te passen. Niet alleen kun je verschillende wapens kiezen, maar je kunt ook je armour volledig aanpassen per onderdeel. Ieder onderdeel komt met eigen statistieken en mogelijkheden voor attachments. Deze kun je verzamelen en hebben vele effecten. Van het verbeteren van je fysieke aanvallen, je verdediging verhogen en meer. Op deze manier kun je al erg uitgebreid bepalen hoe je je personage wilt aanpassen. Er is alleen nog een onderdeel wat de gameplay nog diepgaander maakt en het is een zeer gave mechanic.
Het gaat om het fusion-systeem. De vijanden waar je tegen vecht droppen dus veel spullen. Geld, health, armour, wapens, maar ze kunnen ook genen droppen. Deze genen kun je in een speciaal laboratorium fuseren met jouw personage. Hierdoor krijg je nieuwe vaardigheden en soms ook verandering aan je uiterlijk. Alles wat je hiermee doet is permanent, tenzij je voor flink wat geld het volledig reset. Je weet van tevoren niet hoe je fysiek verandert, maar alle veranderingen zijn je krachten meer dan waard.
De game heeft ongelooflijk veel mogelijkheden om de gameplay naar wens aan te passen. Hoewel ik denk dat er misschien een beetje veel mechanics zijn, wen je er naarmate je langers speelt op zich wel aan.
Grafisch en performance een gemixte boel
De wereld van Titanic Scion is erg groot, en draait over het algemeen respectabel. Het maakt wel wat afwegingen. Om de performance redelijk stabiel te houden (hier kom ik op terug) zijn textures van de wereld duidelijk van een lagere kwaliteit. Hoewel ik daar over het algemeen niet echt een probleem van maak, zorgt het hier voor een soort waas. Hoewel je soms vooral druk bent met gevechten of snel rondvliegen valt het op momenten toch wel op. Dat zeker als je het contrast ziet van plekken als je base, de details op je Arsenal en de cut scènes voelt het net wat jammer.
Gelukkig draait de game over het algemeen redelijk goed. Alleen bij echt grote gevechten had ik zelf last van een instabiele framerate. Dus denk bij veel vijanden of veel explosies. Daarnaast zijn de laadtijden voor fast traveling ook redelijk lang dus je merkt dat de ontwikkelaar wel wat moeite heeft. Dat is wel zonde, want een game als Xenoblade doet echt niet onder voor wereldgrootte en epische gevechten.
Een fatsoenlijke game
Als iemand die het ongelooflijk zonde vindt dat Anthem zo gefaald is en een liefde heeft voor Xenoblade Chronicles X zie ik veel goede dingen in het spel. De enorme hoeveelheid aan customisatie mogelijkheden, en de diverse en actieve combat zijn goed en sterke punten van het spel. Het jammere is, is dat de combat net niet altijd helemaal lekker speelt, dus hier had net wat verfijning in gemogen. Wel vind ik het qua bewegingsvrijheid goed in elkaar zitten. De pakken bewegen snel en soepel waardoor de wereld verkennen geen moeite is. Jammer dat de verhaallijn wat minder is waardoor de worldbuilding ook wat minder goed is. Het is een prima game, maar verre van GOTY.
