Een klein dorp, een kleine held, maar een groots avontuur. Dat is Little Town Hero voor de Nintendo Switch.
Ruim een jaar geleden werd Little Town Hero, toen nog “Town”, aangekondigd voor de Nintendo Switch. Heel veel was er toen nog niet over bekend. Wat mij persoonlijk meteen aansprak was dat het een game was van Pokémon-ontwikkelaars Game Freak. Hoewel je ook bij Little Town Hero tegen monsters vecht, zijn beide spellen niet te vergelijken.
Het verhaal
Zoals de naam al doet vermoeden speelt dit spel zich af in een klein dorp. Ik benadruk nog even, in één klein dorp. Geen enorme open wereld dus die we tegenwoordig in veel spellen zien. In dit kleine dorp woont een kleine held, Axe genaamd. Op een dag vindt Axe een rode steen. Hoewel hij eerst niet goed weet wat hij er mee moet, komt hij er al snel achter dat deze steen hem bepaalde superkrachten geeft. Dit stelt hem in staat om het op te nemen tegen verschillende monsters.
Hoe verder je komt in het verhaal, des te meer je te weten komt over deze rode steen. Ook een groene en zwarte steen zullen nog een rol gaan spelen in het verhaal van Axe en zijn vrienden.
Ja, je leest het goed, Axe en zijn vrienden. Hoewel bijna ieder goed verhaal slechts één held heeft, wordt deze altijd gesteund door zijn vrienden. In Little Town Hero is dat niets anders. Zo zijn er flink wat mensen die Axe willen helpen bij zijn missie om de stad van de monsters te redden.
Natuurlijk zijn er zijn vrienden, maar ook andere dorpelingen schieten te hulp. Zo heb je een kok, een (ex)-ridder, een oma en natuurlijk je eigen moeder die je af en toe in de gevechten bij komen staan. Ook zullen deze karakters soms wat sidequests voor je hebben. Deze zijn niet verplicht, maar kunnen je wel wat extra punten opleveren. Waar deze combinatie van stenen en mensen uiteindelijk allemaal tot zal leiden mag je zelf uit gaan zoeken!
Izzit…? Dazzit!
Over gevechten gesproken, die gaan net wat anders dan je misschien gewend bent van de meeste spellen. Om toch maar weer even de vergelijking te maken met Pokémon, speel je ook hier turn-based gevechten. Dit wil zeggen dat jij en je tegenstanders om beurten een aantal acties kunnen doen. Maar net als eerder houdt de vergelijking daar dan ook meteen weer op. Want hoewel je wel tegen monsters vecht, moet jij het toch echt zonder deze monsters doen. Alles wat jij hebt zijn… ideeën. Deze ideeën worden “Izzits” genoemd. Wil je een idee omzetten in een daadwerkelijke aanval, dan zal je een aantal punten in moeten zetten. Hiervan heb je elke beurt maar een beperkt aantal. Heb je genoeg punten, dan kan je jouw Izzit veranderen in een “Dazzit”.
Met deze Dazzits kan je uiteindelijk je tegenstander te lijf gaan. Er zijn drie soorten Izzits en Dazzits, rode, gele en blauwe. De roden zijn puur aanvallend bedoeld. Deze kan je slechts een keer gebruiken per beurt. De gelen zijn voor de defensieve speler, zolang deze niet breekt kan je hem blijven gebruiken. Blauwe Dazzits hebben speciale acties, ze kunnen andere Dazzits versterken of die van de tegenstander verzwakken.
Verder hebben de gele en de rode Dazzits beide een bepaald aantal aanval en verdedigingspunten. De hoeveelheid aanvalspunten bepaalt hoeveel schade je toedient aan een Dazzit van je tegenstander. Het aantal verdedigingspunten laat zien hoe lang het nog duurt voor jouw Dazzit breekt.
Klinkt allemaal ingewikkeld, maar in principe leer je vrij snel hoe het werkt en welke combinaties goed werken. Dit wil overigens nog niet zeggen dat de gevechten een eitje zijn. Soms is het echt even goed puzzelen om te zien hoe je tot een overwinning kan komen. Hierbij is de leercurve niet helemaal goed verdeeld. Halverwege het spel kom je soms monsters tegen die een stuk lastiger zijn dan monsters die je later nog tegen gaat komen.
Grafisch
Dit is echt een game waar je van moet houden. De grafische stijl is zeker niet voor iedereen weggelegd. Alle karakters doen erg denken aan Japanse manga-figuren. Ook de omgeving maakt veel gebruik van felle kleuren en ziet er mede daardoor heel kindvriendelijk uit. Zelfs de monsters waartegen je vecht, zijn nooit echt heel eng.
Een nadeel is echter dat alle karakters die niet van invloed zijn op het verhaal, bijna allemaal exact hetzelfde uitzien. Het was leuker geweest als personages een wat meer eigen karakter en stijl hadden gekregen, ook als deze niet belangrijk zijn voor het verhaal.
Verder zijn er regelmatig framedrops te merken. In gevechten als er veel beweging is op het scherm, maar ook op rustigere momenten. Vooral wanneer je over de spoorbaan loopt viel het me elke keer weer op dat het spel niet vloeiend liep.
Zoals eerder gezegd ziet de wereld er ontzettend vrolijk en kleurrijk uit. Dit is natuurlijk erg positief. Het is echter wel jammer dat de wereld slechts zo klein is. Het dorp ken je na een paar uur spelen wel (al blijf je soms verdwalen door de gekke indeling) en er komt nooit echt iets nieuws bij. Dit is jammer, want ik had graag nog wat meer willen zien van deze omgeving.
Audio
Vooraf was veel te doen om de audio van dit spel. De ontwikkelaar van Undertale was hier namelijk bij betrokken. In een interview met de ontwikkelaars van Little Town Hero zeiden ze onlangs nog dat ze bang waren dat de soundtrack meer zou verkopen dan het spel! Wat mij betreft hoeven de ontwikkelaars daar niet bang voor te zijn. De muziek sluit onwijs goed aan bij het spel, maar ik merkte bij (hele) lange gevechten wel dat het wat eentonig werd. Alleen de soundtrack kopen zou ik je dan ook zeker afraden.
Wat ik je wel aan kan raden is om dit spel met geluid te spelen, want zoals gezegd is de combinatie heerlijk. De muziek die je hoort wanneer je door het dorp loopt, sluit mooi aan bij de rustige sfeer. Ook wanneer er wat gebeurt, speelt de muziek daar goed op in.
Conclusie
Little Town Hero heeft bij mij een goede indruk achter gelaten. Het is altijd spannend als een bekende studio als Game Freak wat nieuws gaat doen. Het vechtsysteem zit goed in elkaar en zal je hersenen soms flink aan het werk zetten.
Tussen deze gevechten door loop je rustig door een klein dorp en praat je wat met de inwoners. Deze combinatie van tactische momenten gevolgd met ontspanning maakt het toegankelijk voor een breed publiek. Zelf vond ik wel dat je af en toe wat te veel aan het handje werd gehouden, waardoor het toch al zo kleine dorp nóg kleiner aanvoelde.
Het uiterlijk en de muziek sluiten over het algemeen goed aan bij het spel en geven het net dat kleine beetje extra. Al zit zowel de audio als de grafische kwaliteit er soms ook net een beetje naast.
Game Freak heeft met Little Town Hero een vermakelijke game op de markt gebracht die ook nog eens leuk geprijsd is vergeleken met andere spellen. Wat mij betreft mag er een vervolg komen, die bepaalde punten nog net even wat verder uitwerkt.
