Het is ondertussen zo’n negen jaar geleden dat we voor het laatst een echt nieuwe Mario & Luigi-game kregen. Dit was toendertijd Mario & Luigi: Paper Jam voor de 3DS. Intussen is de oorspronkelijke studio van de games failliet, maar met een nieuw team krijgt de reeks een nieuwe kans met Mario & Luigi: Brothership. Voldoet deze game aan de verwachtingen of is het een slecht einde van een jaar vol Mario RPG’s? Je leest het in deze Mario & Luigi: Brothership review.
De afgelopen 12 maanden is er een ongekend aantal RPG’s verschenen van Super Mario. Dit begon met de remake van Super Mario RPG in november vorig jaar. Deze gaf ik toen een 8.0. Vervolgens verscheen in mei de remake van Paper Mario: The Thousand-Year Door, deze kreeg van mij een 9.0. Om het jaar af te sluiten mag ik dan ook de review schrijven van een gloednieuwe RPG. Mario & Luigi: Brothership. Hoewel de game gemaakt is door een gloednieuw team is duidelijk de invloed van de originele titels en andere Mario RPG’s te merken. Zowel op een goede als een mindere manier.
Concordia, een uiteengevallen land
Mario en Luigi genieten van een relatief vredige dag, maar wanneer Mario zijn broer redt van het vallen in een afgrond beginnen hun handen te gloeien. Hierdoor wordt er een magisch portaal geopend wat de broers naar Concordia transporteert. Concordia was een vredig land met in het centrum de Uni-Tree. Deze boom verbond verschillende delen van het land met elkaar tot een enkel geheel. Dit door middel van een middel genaamd Connectar. De Uni-Tree is echter vernietigd waardoor verschillende gebieden van Concordia nu opgebroken zijn naar eilanden. Er is echter wel een nieuwe Uni-Tree geplant. Mario & Luigi worden gevraagd om te helpen met het verenigen van Concordia en natuurlijk accepteren ze.
De game brengt je vervolgens langs een lading diverse eilanden met ieder hun eigen problemen om op te lossen. Of het nu een bos is waar je iemand moet “redden” van insecten of baldadige vijanden de les moet lezen. Dit gaat gepaard met de nodige humor. Zoals Luigi die regelmatig in slaap valt van verveling tijdens een verhaalstuk. De wereld en het thema draaien om verbinding en dat is aan alles te zien. Zo moet je om eilanden te verbinden.
Dit wordt nog wat duidelijker als je bedenkt dat eigenlijk alles gebaseerd is op elektriciteit. Zo zijn de connecties van de eilanden in essentie stekkers en zijn alle personages gemaakt op basis van verschillende soorten stopcontacten. Ook qua namen en gesprekken zijn er genoeg puns te vinden die op een manier te maken hebben met energie of elektriciteit.
De namen en personages zijn goed opgezet en ook qua vijanden is er een flinke diversiteit. Bovendien zijn het vooral nieuwe typen vijanden in plaats van de gebruikelijke. Dat maakt ook dat de game goed fris aanvoelt. Natuurlijk zijn er verschillende versies van sommige vijanden, maar over het algemeen is het een frisse wind vol unieke vijanden om tegen te vechten. Dankzij verschillende Bros. Moves kun je ook naarmate het spel vordert op nieuwe plekken komen. Nu werkt de backtracking niet altijd even fijn, maar de game probeert het wel wat leuker te maken. Zo kunnen Mario & Luigi samen verschillende dingen. Zoals veranderen in een ufo of het worden van een vuur en ijs duo. Het maakt de wereld ook wat minder statisch.
Uitstekend gevechtssysteem
Net als andere games in de franchise maakt Mario & Luigi Brothership gebruik van een turn-based gevechtssysteem. Iedere ronde kunnen Mario & Luigi aanvallen of een item gebruiken. Hiermee heb je verschillende opties. Zo kun je springen, een hamer gebruiken of een speciale combo aanval gebruiken. Iedere normale aanval werkt als een soort combo met quick time events om meer schade toe te brengen. Waar ik bij de andere RPG’s vaak vond dat de timing niet helemaal lekker werkte, is dat hier anders. Over het algemeen is goed te doen. Zeker bij aanvallen.
Bij het verdedigen kun je kiezen voor het blokkeren voor meer schade, maar je kunt ook proberen te counteren. Hier is de timing wat lastiger aangezien vijanden meerdere aanvallen hebben en je flink wat verschillende vijanden hebt. Hierdoor is het soms wat lastig inschatten. Het is echter een stuk beter te doen dan bij bijvoorbeeld The Thousand-Year Door.
Om je gevechten een extra twist te geven zijn er dus naast normale aanvallen ook andere mogelijkheden. Zoals de Bros. Attacks waarbij Luigi en Mario samenwerken voor een extra sterke aanval. Hiervoor worden Battle Points gebruikt en zul je dus goed tactisch moeten gebruiken. Zoals bij een boss fight. Bij boss fights is er bovendien nog kans op een extra soort aanval die ervoor zorgt dat je tijdelijk ongehinderd kunt aanvallen. Deze geven ook flink wat humoristische momenten.
Tot slot is er iets wat een gevecht echt eigen maakt voor spelers. Dat zijn Battle Plugs. Deze speel je op een gegeven moment vrij en kunnen een effect hebben op je gevechten. Zoals het automatisch gebruiken van een item, extra schade toebrengen aan vijanden en meer. Je begint met een paar mogelijkheden, maar je kunt er steeds meer vrijspelen door Sprite Bulbs te verzamelen. Hoe vaak je ze kunt gebruiken is wel gelimiteerd dus bewaar ze vooral voor moeilijkere gevechten.
Doordat de game je zo veel mogelijkheden geeft tijdens gevechten blijft een erg divers spel en vervelen de gevechten eigenlijk nooit. Iets wat ik bij de andere Mario RPG’s een stuk meer had. Al hoop ik wel dat er in de toekomst wat meer variatie of een verandering gaat zijn voor de standaard aanvallen van hamer en springen. Dat wordt wel wat eentonig. Zeker als je drie van zulke games in een jaar hebt.
De mindere kanten komen vooral uit verouderde mechanics
Brothership is een klassieke RPG en dat heeft zijn voordelen, maar ook echt wel flinke nadelen. De game heeft namelijk enorm last van pacing. Het laat de speler op meerdere momenten expres wat vertragen door een zielloze fetch quest hier en daar, iets wat ook erg terugkomt in side quests. Het haalt erg het tempo uit een spel wat zo veel geweldige animaties en een goed werkend gevechtssysteem heeft.
Er is flink wat backtracking in het spel, wat enigszins wordt verlicht door een speciaal item, maar wat mij betreft niet genoeg. Zeker dankzij flink lange laadtijden. Ook de manier van eilanden vinden kan ik niet echt bij komen waarom dat op deze manier gedaan is. Je schip verplaatst zich namelijk over verschillende stromingen in rondjes en je kunt door middel van een kaart bepalen naar welke stroming je wilt gaan. In het begin gaat dit flink traag waardoor je maar een tijdje moet wachten tot je weer verder kunt. Ga je naar een vorig eiland? Dan mis je misschien net je kans om jezelf naar nieuw eiland te schieten. Gelukkig komt er een manier om te versnellen, maar het voelt toch niet als een hele fijne mechanic. Waar je het het beste mee kunt vergelijken is het spoor van Spirit Tracks, maar dan minder interactief.
Deze onderdelen zijn iets typerend van games uit het tijdperk van Super Mario RPG en The Thousand-Year Door. Beide games hadden hier namelijk ook last van. Het is daarom jammer om te zien hoe het bij zelfs de nieuwe spellen nog steeds een beetje ouderwets aanvoelt. Al met al is de game wel erg toegankelijk en geeft daardoor een beetje het gevoel van “mijn eerste RPG” zonder dat het echt saai is voor veteranen.
Bestel Mario & Luigi Brothership nu bij de My Nintendo Store
Wil je de game kopen? Dan kan dat bij de officiële My Nintendo Store. Dankzij een samenwerking kunnen wij affiliate links aanbieden. Mocht je een aankoop doen via één van de onderstaande links krijgen we een klein percentage van het bedrag. Dit kunnen we weer investeren in Daily Nintendo. Het kost jou niets extra’s, hier kun je meer lezen. Uniek voor de Nintendo Store zijn er gratis bonus-items te krijgen bij een bestelling: in dit geval een SteelBook met Mario & Luigi. Daarnaast is er een speciale bundel. Deze komt met extra speciale merchandise. We hebben hieronder links naar de Nederlandse site, maar vanaf hier kun je ook voor België bestellen.
