Ik weet niet waarom ik management-games zo leuk vind. In het echte leven zou ik mijn hoofd nog vergeten als die niet vast zat, maar in games haal ik immens plezier uit het ordenen van tijd, geld en andere onderdelen. Oké, ik ben er niet bepaald goed in, maar het brengt me nog altijd meer plezier dan dat het in het echte leven dat doet. Toen ik voor het eerst Potionomics zag, was ik ook meteen geïnteresseerd. Een magische setting, potions maken en een winkel bijhouden? Ja hoor, kom maar door! De stijl maakte het daarnaast helemaal af. Ik had tijdens de trailer meteen het idee dat ik naar een Pixar-film zat te kijken. De game kwam twee jaar geleden naar Steam, en heeft voor de console-versie een aantal extra onderdelen gekregen. Maar komen die op de Switch net zo goed tot hun recht? Je leest het in onze review van Potionomics: Masterwork Edition.
Je erft de winkel van je oom …
Potionomics begint op een standaard ‘cozy’ manier. Jij speelt Sylvia, wier oom een potionshop is begonnen. Hij doet dit op Rafta, een eiland waar lange tijd een kwade heks heeft gehuisd die nogal vreemde en onethische experimenten deed. Hierdoor staat het land bol van de magie, ideaal voor potions dus! Jij kent je oom niet heel goed, maar jullie hebben beiden een liefde voor het brouwen van drankjes en onderhouden contact door middel van brieven. Zijn laatste brief bevat echter geen goed nieuws. “Sylvia! Als je dit leest ben ik waarschijnlijk al dood! Dat is slecht nieuws!” Een aanvullende brief van een advocatenkantoor bevestigd zijn dood, en vertelt je daarnaast dat je zijn winkel heb geërfd. Er is alleen één probleem. In verband met de geschiedenis van het eiland moet je de erfenis persoonlijk in ontvangst komen nemen.
… met bijbehorende schuld
Wanneer je dit komt doen, blijkt dat je oom echter ook een schuld te hebben nagelaten … en eentje in de zeven cijfers. Na een paar verkeerde woordkeuzes komt deze schuld bij Sylvia te liggen. Maar goed, helemaal zielloos is deze advocate ook niet, wat dacht je van 10 dagen voor het eerste deel betaald moet worden? Gelukkig krijg je al snel van alle kanten hulp. Zo blijkt er een uil in de rafters verborgen te zitten die (zo zegt hij zelf) je oom ook heeft helpen beginnen. Deze leert je de beginselen van het potion brouwen en het onderhandelen.
Met een beetje oefening duurt het niet lang voordat de klanten binnenstromen, waardoor je niet alleen geld verdient, maar ook nieuwe kennissen krijgt. Al snel kent Sylvia een hele sloot aan excentrieke personages die allemaal iets bijdragen aan haar leven. Vanaf dat moment verandert de game in een uitgebreide management sim, waarbij je tijd, ingrediënten, potions, geld en je relaties moet onderhouden om je doelen te behalen.
Elk onderdeel is even interessant
En dit alles is verdraaid goed uitgewerkt! Elk onderdeel is namelijk belangrijk voor het geheel. Waar ik in andere simulators vaak een niet-zo-belangrijk onderdeel verwaarloos tot ik goed op weg ben (zoals bijvoorbeeld de relaties) zijn deze hier essentieel. Om te beginnen de potions zelfs. Het brouwen is een spelletje van ingrediënten samenvoegen tot de nummertjes kloppen. Ingrediënten zijn onderverdeeld in vijf soorten kleuren, en potions worden gemaakt door een aantal kleuren bij elkaar te voegen. Je hoeft dus niet voor elke health potion dezelfde ingrediënten te gebruiken, je moet gewoon genoeg groene en rode nummertjes toevoegen tot de waardes kloppen. Wanneer je uiteindelijk betere ingrediënten krijgt stijgen de waardes van deze nummertjes, en met hogere waardes stijgt ook de kwaliteit van je brouwsels.
Maar goed, om te brouwen heb je dus ingrediënten nodig. Je leert al snel een heks kennen met een nogal vreemde winkel die een aantal ingrediënten verkoopt. Dit zijn er echter maar een paar, dus om echt nieuwe ingrediënten te vinden ga je naar de Hero Guild, waar je een beginnende avonturier ontmoet. Je kunt haar eropuit sturen om nieuwe ingrediënten te vinden, maar om haar werk goed te kunnen doen zal ze wel een aantal potions nodig hebben. Deze ingrediënten kun je dan meteen gebruiken of je brengt ze naar de heks in de winkel. Deze kan namelijk met de helderziendheid erachter komen waar de ingrediënten groeien, waardoor je ze vanaf morgen kunt kopen. Ondertussen raak je ook bevriend met een aantal andere lui die bijvoorbeeld je winkel kunnen upgraden of je tafels verbeteren. Hiervoor zullen ze echter geld, en in sommige gevallen ook ingrediënten, nodig hebben.
Geld verdienen
Geld verdienen doe je natuurlijk door je brouwsels te verkopen. Je legt je potions in de winkel, gooit de winkel open en zal dan, persoonlijk, elk brouwsel moeten gaan verhandelen. Dit doe je door middel van een kaartspel, waar je kaarten de actie bepalen. Je krijgt uit een deck drie kaarten en mag elke beurt zoveel kaarten spelen als je wilt, waarbij de kost het geduld van de klant is.
Je probeert de klant natuurlijk zo geïnteresseerd mogelijk te krijgen in de potion, waardoor hij meer wil betalen. Na jouw beurt mag hij en in zijn beurt zal hij proberen de prijs te verlagen, wat stress oplevert. Een hoger stressniveau zorgt ervoor dat je negatieve kaarten kan pakken, kaarten die niet in je deck zitten en je debuffs of nog meer stress kunnen geven. Voordat het geduld van de klant op is, zul je de deal moeten sluiten en met genoeg interesse koopt hij je brouwsel.
Deckbuilding
Het deck is dus erg belangrijk om goed geld te kunnen verdienen. Het is dan ook interresant om te zien dat je hier geen nieuwe kaarten voor kunt kopen. Je zult deze moeten verdienen door met personages om te gaan. De kaarten representeren acties en technieken, en door tijd met andere door te brengen (waardoor je overigens ook stress verlaagt) leer je nieuwe kaarten die je aan je deck kunt toevoegen.
Overigens doe je dit allemaal op een tijdslimiet. Elke dag heeft vijf delen en elke actie die je doet kost een aantal van die delen. Eén om te reizen, één om een moment door te brengen met je vrienden, twee om je winkel open te gooien. Het brouwen van je dranken en het eropuit sturen van avonturiers gebeurd dan weer op de achtergrond, waardoor je tussendoor andere dingen kunt doen. Je hebt echter dus maar beperkt tijd. Die tien dagen voor je eerste betaaldag zijn dus zo om …
Wedstrijden als boss-battles
Gelukkig tel je niet af naar een betaaldag, maar naar een wedstrijd. Het bedrag dat je moet betalen is te hoog om met je winkel binnen te slepen. In plaats daarvan zet je al je zinnen op het winnen van een driedelige wedstrijd, waarmee je elke keer een royaal geldbedrag kunt winnen. Aan de ene kant heel toevallig, maar gameplay gezien heel slim gedaan. Je hoeft dus niet op je geld te gaan zitten omdat je dat nodig hebt. Het is juist beter om meteen los te gaan op het kopen van ingrediënten en het verbeteren van je winkel, wat voor een fijnere ervaring zorgt.
Wel is het zo dat je de wedstrijden ook daadwerkelijk moet winnen. Verlies je, dan is het game-over en zet de game je een aantal dagen terug om je zaken goed op orde te krijgen. Gelukkig bevat de game meerdere moeilijkheidsgraden. Dus als je liever een wat gematigdere (of juist moeilijkere!) ervaring wil, is dat ook mogelijk.
De game ziet er prachtig uit …
Het meest interresante aan deze game is echter nog zijn stijl. De artstijl en de animaties van alles is namelijk prachtig. De character art deed me nog het meest denken aan League of Legends (en in het bijzonde Arcane), terwijl de overdreven animaties weer zo uit een Sony- of Pixar-film leken te komen. Het beste is nog dat het ook goed wordt gebruikt: een management-game als deze bestaat toch al snel uit tekst en menubalken. In Potionnomics is dat niet veel anders, maar hebben ze hun best gedaan om het zo visueel interessant mogelijk te maken.
Terwijl je ingrediënten toevoegt aan je ketel, zul je bijvoorbeeld Sylvia en Owl op de achtergrond bezig zien nadenken en opschrijven wat ze in de pot doen. Als Sylvia een winkel bezoekt, vliegt ze ernaartoe op haar bezem, begroet ze het personage en daarna opent het menu zich pas. Tijdens de kaartgevechten staan de klanten naar je te kijken, terwijl Sylvia uitbeeld wat er op de kaarten gebeurd. Daarnaast hebben de grotere interacties tussen personages allemaal voice-acting, welke ook zeer goed gedaan zijn.
… al kan de Switch het helaas niet helemaal aan
Het is goed te zien dat er over elk vlak is nagedacht, niet alleen op hoe de game werkt, maar ook hoe dit zo interessant mogelijk is. Het is dan ook jammer dat de enige minpunt van Potionomics is dat de Switch het eigenlijk niet aankan. De animaties lopen op de meest plekken absoluut niet soepel. Alhoewel ik het slechter had verwacht, is het op bepaalde punten een doorn in het oog. Vervelend is dat op sommige schermen het ook echt de gameplay in de weg zit: frames stotteren zo hard dat selecteren lastig wordt of je vertraging voelt bij het invoeren. Verschillende keren heb ik zelfs gehad dat de game vastliep, bijvoorbeeld terwijl ik mijn deck probeerde te bouwen.
Tot slot
Uiteindelijk is Potionomics een heerlijke verslavende management-game met een extreem charmant en expressief uiterlijk. Het heeft over alle onderdelen goed nagedacht en deze op zo’n manier met elkaar verworven dat ze allemaal belangrijk zijn. Het is bijna onmogelijk om een onderdeel te negeren, omdat ze allemaal essentieel zijn om je doelen te behalen. Het zorgt ervoor dat je management-skills tot het uiterste getest worden, al geeft de Masterwork Edition een aantal handige tools om hiermee om te gaan. Zo kun je makkelijk de moeilijkheidsgraad aanpassen en bevat de game een simpele Endless mode. Toch is het jammer dat de Switch de game niet helemaal aankan. Over het algemeen is het te negeren, maar op sommige onderdelen zorgen de animaties er toch voor dat de game niet soepel loopt. Jammer, want er zijn verder weinig negatieve punten.
