[Review] Shin Megami Tensei V: Vengeance – Orde, chaos en de Qadištu

Toen in 2021 Shin Megami Tensei V naar de Switch kwam, logen de recensies er niet om. Om onze eigen recensent maar even te quoten: “Shin Megami Tensei V is een meesterwerk dat iedereen op z’n minst geprobeerd moet hebben”. Wat kun je daar nog aan verbeteren, zou je zeggen? Nou, volgens de makers genoeg! Daarom bevat Shin Megami Tensei V: Vengeance de oorspronkelijke game met verbeteringen, én een vernieuwde storyline. Maar is dit genoeg om een drie jaar oude game relevant te houden? Je leest het in deze review.

Voor wie niet bekend is met Shin Megami Tensei V, laat staan deel 1 t/m 4, geen zorgen! Hoewel dit inderdaad het vijfde deel uit de serie is (de vele spin-offs, maar even buiten beschouwing gelaten), is voorkennis niet nodig. Hoewel de spellen allemaal een overkoepelend thema en gameplay-elementen gemeen hebben, staan de verhalen helemaal los van elkaar. Je kunt dus overal instappen! En dat geldt eigenlijk ook voor Vengeance. Heb je de oorspronkelijke game niet gespeeld? Dan kun je gewoon kiezen of je wilt beginnen met het originele verhaal, de Canon of Creation, of het vernieuwde verhaal, de Canon of Vengeance.

Ik noem de Canon of Vengeance-verhaallijn bewust niet helemaal nieuw, want vooral op het begin komt deze veel overeen met Canon of Creation. Maar de toevoeging van een nieuw personage, nieuwe bad guys én nieuwe plottwists maakt het wel een eigen storyline waard. Ook voor wie het origineel al had gespeeld.

Hoe zat het ook alweer?

Een terugkerend thema in de Shin Megami Tensei-serie is dat Tokio het er zelden goed vanaf brengt. Dat geldt ook voor het vijfde deel uit de serie. Wanneer het hoofdpersonage via een tunnel naar huis wandelt, vindt er een aardverschuiving plaats. Gelukkig raakt hij niet gewond, maar wanneer hij uit de tunnel komt staat hem een schrikbarend beeld te wachten: Tokio lijkt veranderd in een verlaten woestenij. Nou, verlaten is wellicht niet het goede woord. Want hoewel er geen mensen te zien zijn, zwerven er wel demonen rond! Net als zo’n groepje demonen hem in het oog krijgt, komt er hulp uit onverwachte hoek. Een mysterieus wezen genaamd Aogami fuseert met je hoofdpersoon, waardoor jullie samen een Nahobino worden. En dit half-demon/half-mens wezen kan zichzelf prima verdedigen! Maar daar blijft het natuurlijk niet bij. Al snel word je, al dan niet vrijwillig, lid gemaakt van organisatie Bethel die zich inzet om de mensheid te beschermen. Want hun voortbestaan hangt aan een zijden draadje.

In de Canon of Vengeance-verhaallijn krijg je, in tegenstelling tot het origineel, gelukkig ook snel hulp uit menselijke hoek. Yoko Hiromine, een meisje met magische krachten, is ook in de woestenij verzeild geraakt. Deze kritische en ietwat cynische dame is een goede aanvulling op de meer idealistische reisgenoten die je later ontmoet. En ze past er perfect bij, nergens in de cutscenes of verhaalstukken voelt ze als iemand die er later ‘bijgepropt’ is. Maar zij is niet het enige nieuwe personage in Canon of Vengeance. In Shin Megami Tensei V staat de strijd centraal tussen orde, vertegenwoordigd door de engelen, en chaos, vertegenwoordigd door de demonen. Vengeance voegt nog een groepje toe dat meedingt naar oppermacht: de Qadištu. Deze vier demonen houden er een eigen plan op na waardoor Canon of Vengeance echt een eigen storyline verdient. En een nieuwe storyline betekent ook nieuwe mogelijke eindes!

Bondgenoten

In Vengeance confronteer je je vijanden in turn-based gevechten. Dit doe je niet alleen, maar met maximaal drie andere demonen. Sommige demonen kun je (met vleierij, dreigementen en/of omkoping) overtuigen zich bij jou aan te sluiten. Maar je kunt demonen ook met elkaar fuseren om zo nieuwe soorten te ‘maken’ die vaardigheden van hun voorgangers kunnen overnemen. Elke demon heeft aanvallen die verschillende elementen belichamen, zwaktes én een nieuwe passieve vaardigheid. Door je demonen tactisch te trainen en fuseren kun je teams bouwen die perfect op de zwaktes van vijanden in kunnen spelen. Dit levert je ook extra beurten op tijdens gevechten. Maar pas op, je tegenstanders grijpen deze kansen ook.

Naast tientallen nieuwe demonen is in Vengeance ook nieuw dat je menselijke bondgenoten zich tijdelijk aansluiten bij je team. Niet alleen kunnen ze handige vaardigheden meebrengen, maar dit zorgt er ook voor dat je je meer betrokken gaat voelen bij je teamleden. Een andere leuke toevoeging die voor meer betrokkenheid zorgt, is de Demon Haunt. Via de checkpoints in je omgeving kun je naar deze ‘safe space’ toe om met je demonen en menselijke metgezellen te kletsen. Dit levert grappige conversaties op, maar je demonen kunnen je ook verrassen met cadeautjes of zelfs statboosts. Hierdoor krijgt je team net wat meer persoonlijkheid. Je bent pas echt bondgenoten als je demonen je hebben geroast vanwege je schoenen!

Quality-of-life upgrades

Als je het zo leest, lijkt er al een hoop te zijn toegevoegd. Maar er zijn nog veel meer kleine elementen die Vengeance echt een upgrade van V maken. Zo kun je nu overal opslaan: je hoeft niet langer naar checkpoints hiervoor. De minimap heeft een upgrade gehad waardoor alles wat duidelijker is, en voor wat extra overzicht is er nu ook een top-down view. Verder zijn er Magetsu Rails zoals op onderstaande afbeelding, een soort teleportpunten die op specifieke andere punten uitkomen. Deze vormen shortcuts en leiden je soms zelfs naar nieuwe stukjes.

Op strijdgebied zijn er naast nieuwe demonen ook extra Miracles toegevoegd waarmee je je Nahobino nog sterker kan maken en extra Magatsuhi-skills, speciale vaardigheden die je spaarzaam in gevechten mag gebruiken. En dat komt natuurlijk perfect van pas in de vele nieuwe side-quests die erbij zijn gekomen!

Conclusie

Shin Megami Tensei V stond als een huis en daar is weinig aan veranderd. De turn-based gameplay is dankzij de mogelijkheden jezelf en je demonen naar wens aan te passen zeer uitgebreid. Vengeance bouwt daarop voort door naast een vernieuwde verhaallijn en extra elementen veel quality-of-life verbeteringen toe te voegen. Zo is Yoko’s personage op zichzelf al interessant, maar haar interacties met anderen zorgen ook net voor wat meer verdieping. De Demon Haunt laat je demonen een stapje meer zijn dan enkel de soldaten uit je team, en Magetsu Rails besparen gewoon een hoop backtracking. Maar bovenal overal kunnen opslaan: wat een luxe in een spel als dit waar een enkele fout al fataal kan zijn.

Vengeance is een game die voor nieuwkomers fantastisch is, maar ook spelers van de oorspronkelijke game genoeg vernieuwing te bieden heeft. En gezien het feit dat je tientallen uren bezig kan zijn met een enkele verhaallijn maakt ook dat je er lang plezier van hebt. Eigenlijk heb ik me alleen aan de sporadische framerate drops gestoord, maar deze hebben weinig impact gehad op de gameplay. Kortom, als je van uitdagende JRPG’s houdt, mag je deze als nieuwkomer in elk geval niet laten liggen!

+ Geheel vernieuwde storyline naast het origineel
+ Naast quality-of-life toevoegingen zorgen vernieuwingen voor meer binding met je team

– De Switch heeft het er soms zwaar mee

DN-score: 9,0