Hoewel SPYxANYA: Operation Memories eind vorig jaar al in Japan verscheen, is de game hier pas net uit. De game is gebaseerd op de populaire serie SPYxFAMILY. Daarvan zijn in de loop der jaren al vele dingen van uitgekomen, zoals een anime, manga en film. Of SPYxANYA net zo’n succes is als de anime, dat lees je in onze review.
Herinneringen maken met Anya
Het spel begint ontzettend abrupt. Je wordt midden in een les op Eden Academy gegooid en moet zelf maar uitzoeken wie wie is. Ben je niet bekend met de serie, dan is het een hele kluif om te ontdekken wat er gaande is. Operation Strix zal je bijvoorbeeld niets zeggen. Het had om die reden mooi geweest als er een korte introductie was van iedereen of een samenvatting van het verhaal. Daarom is het aan te raden om de anime gezien te hebben of de manga gelezen te hebben. Of je zal ter plekke snel een samenvatting van het verhaal moeten opzoeken, want zonder mis je de ontwikkelingen tussen de personages.
Terugkerend naar Eden Academy, daar krijgt Anya de opdracht om een boek vol herinneringen te maken. Daarom vraagt ze aan haar ‘ouders’ of ze avonturen gaan beleven. Elke drie dagen gaan ze op een uitje, of Ooting in Anya’s woorden, dat Anya heeft gekozen. Daar kan ze dan de benodigde foto’s maken. In de tussenliggende dagen zie je hoe Anya zich klaarmaakt voor school, dat ze op school is en dan weer thuis wat dingen doet. Zowel thuis als op school heb je de mogelijkheid om een foto te maken voor je boek. Daarbij kan je natuurlijk met bekende personages uit SPYxFAMILY praten en zo banden opbouwen met de personages. Voor de fans zijn deze interacties leuke extraatjes, maar heel veel stelt het niet voor.
Fotograferen en minigames
Ik heb het nu al steeds over foto’s maken. Weliswaar is dat het belangrijkste deel van de game, maar het blijft de gehele game hetzelfde werken. Je stelt het beeld scherp, zoekt de juiste hoek en wacht op het juiste moment. Pas dan kan de foto gemaakt worden. Je moet het wel heel bont maken wil je niet alle drie de dingen perfect doen, want zo eenvoudig is het. Na het maken van een foto ontvang je Eureka points die je kan gebruiken voor het spelen van minigames.
Helaas zal je soms wel vaker een keer naar dezelfde locatie moeten, omdat je dan pas alle foto’s gemaakt kan hebben. Met meer mogelijke fotomomenten dan acties die je per bezoek mag uitvoeren kan dat nooit snel lukken. Bovendien moet je voor sommige fotomomenten een voorwerp hebben gekocht in de winkel. Zo blijf je wel bezig om dezelfde locaties te bezoeken.
De locaties zelf zijn relatief klein in SPYxANYA: Operation Memories. Je kan er wel rondlopen, maar na een paar minuten hield ik het wel voor gezien. Ik ging dan al snel verder met de foto’s die ik daar kon maken. Wat dat betreft is de gameplayloop nogal eentonig. Het is slapen, naar school, thuis nog minigames spelen als dat nog niet gebeurd was en dat voor een aantal dagen tot het uitje. Is het uitje weer voorbij, dan start alles opnieuw.
De minigames zijn bovendien ontzettend simpel. Er zijn meerdere moeilijkheidsgraden, maar die speel je per spel pas vrij na heel wat keren dat spel te spelen. Daarnaast zijn er uitdagingen om te behalen, die ik aan de makkelijke kant vond. En toch zijn ze verslavend. Het heeft gewoon wat om je scores te verbeteren met trefbal of een andere minigame. Zo was ik gelijk gek op het snijden van groente, omdat het me aan een rhythmgame deed denken.
En toch vermakelijk?
Na alles wat ik heb verteld over de game, oogt het redelijk negatief. Het is simpel, eentonig, herhalend en wat nog meer. Tegelijkertijd wil ik duidelijk maken dat ik me ontzettend heb vermaakt met deze game. Juist dat herhalende en simpele gaf mij een cozy gevoel. Om die reden is de game voor mij wel geslaagd en verwacht ik hem nog vaker te gaan spelen. Het is echt zo’n spel waar je eens in de zo veel tijd naar terugkeert om te ontspannen.
Natuurlijk is het zonde dat ze niet meer uit deze game hebben gehaald, want dat verdient SPYxFAMILY. Maar ik wil met een druk op het hart wel meegeven dat deze game het wel waard kan zijn om gespeeld te worden als je wat ontspanning zoekt en herhaling dan niet erg vindt. Ik val in die categorie en heb daarom van de gekkigheden van de familie Forger kunnen genieten. Zo kon ik het niet laten om telkens met Bond de hond te praten of de band met Damien aan te halen. Daarbij is er genoeg vrij te spelen. Van het kopen van outfits tot nieuwe minigames. Voor de verzamelaar is er genoeg te doen.
