Soms is het een zegen dat games worden gemaakt door onafhankelijke makers en studio’s. Daar is Tchia geen uitzondering op, want deze game laat echt hele mooie dingen zien. Aan de andere kant is het ook zonde dat er niet meer geld in gestoken is. Benieuwd naar mijn mening over Tchia? Lees dan snel verder.
Tchia doet me denken aan
Deze game deed me aan ontzettend veel dingen denken. Ontwikkelaar Awaceb heeft allerlei fijne gameplayelementen uit andere games geleend en samengebracht tot een indiegame van hoge kwaliteit. Het is te prijzen dat Tchia zo uitgebreid is en op allerlei vlakken bij mij grote pluspunten heeft gescoord. Ik heb vooral inspiratie gezien uit The Legend of Zelda-games. Zo kan Tchia vliegen met een zweefdoek, kun je heerlijk over de zeeën zeilen zoals in The Wind Waker en kun je alles, maar dan ook alles beklimmen. Oh, en niet te vergeten; Tchia kan fantastisch ukelele spelen. Ik voelde daarmee direct een connectie, want dat speel ik zelf ook.
Naast de gameplay was ik eigenlijk al om door de visie van de makers. Ontwikkelaar Awaceb is namelijk opgericht in Nieuw-Macedonië, een eilandengroep vlakbij Australië. Alles in deze game is geïnspireerd op de cultuur en gebruiken van daar. Al is het verhaal wat algemener gebleven om toegankelijk genoeg te blijven, aldus Awaceb. Van mij mogen er veel meer games een feitelijke culturele achtergrond hebben. De enige die mij namelijk direct te binnen schoot was Never Alone. Een game over de originele bewoners van Alaska.
Waar gaat het over?
In Tchia draait het om het ontdekken van alle eilanden die je kunt bezoeken, maar voordat je dit kan doen moet hier natuurlijk wel een reden voor zijn. Tchia leeft namelijk in alle rust op een klein eilandje waar ze eigenlijk alles heeft. Voedsel, gezelligheid, vrienden en een vader die voor haar zorgt. Op een dag wordt haar vader echter meegenomen door een groep schurken. Gelukkig weet ze zich te verbergen samen met een goede vriend. Waar eerst het verdriet overheerst, besluit Tchia om op zoek te gaan naar haar vader.
Het verhaal is misschien niet al te ingewikkeld, maar de cutscenes en de reis worden erg mooi uitgewerkt. De muziek alleen al is een reden om deze game te spelen. Wat een ongelooflijk passende en mooie muziek zeg. Je wordt eigenlijk bij het startscherm al meegenomen in Nieuw-Macedonische sferen. Gaandeweg in de game wordt dit alleen maar sterker, net als de reis van Tchia. Stapje voor stapje leert ze namelijk om volwassen te worden. De eerste keer zeilen, de eerste keer in een grote stad, de eerste ontmoeten van onbekenden en ga zo maar door. Ik leefde echt mee met deze reis, mede dankzij de aandoenlijke scènes en ondersteunende muziek waarbij je bijvoorbeeld gaat jammen met iemand. De reis naar al die gebieden kon dus echt gaan beginnen.
Wat kun je allemaal doen?
In die mooie gebieden kun je zoveel in alle vrijheid doen. Het voelt echt als The Legend of Zelda: Breath of the Wild en dat is een groot compliment naar de makers toe. Alles valt bijvoorbeeld te beklimmen of te verkennen. Het leuke aan de game is dat je ook niet echt weet waar je naartoe gaat. Er is wel een soort landkaart, alleen moet die nog gedetailleerd gemaakt worden. Daar heb je zogenoemde ‘Points of View’ locaties voor. Zodra Tchia het ‘uitschreeuwt’ bij deze plekken, wordt de map vrijgespeeld en komen er allerlei geheimen tevoorschijn. Overigens zijn er wel hints om de overkoepelende verhaallijn te volgen, maar ik vond het zelf veel leuker om juist een totaal andere kant op te gaan.
Het is niet alleen maar kalm en rustig op de eilanden. Er zijn zogenoemde Maano, zielen die op bepaalde plekken uit voorwerpen komen. Deze gevechten waren meestal niet al te lastig, maar met te weinig stamina kan het soms toch even duren voordat iedereen verslagen is. Tijdens gevechten komt de ware kracht van Tchia trouwens naar boven. Je kunt namelijk in allerlei voorwerpen of dieren springen, genaamd de zielsprong. Je neemt tijdelijk bezit van het voorwerp of dier wat soms handig kan zijn in gevechten. Zo kan een olielamp, hout in vuur en vlam zetten waardoor vijanden verdreven worden. Je kunt deze speciale kracht ook buiten gevechten gebruiken. Zo kun je in een vogel springen, waardoor je je veel sneller in een gebied kan verplaatsen.
Eigenlijk is dit de basis van de game. Zelf ontdekken wat er allemaal te beleven valt en na een tijdje richting de plek lopen waar de verhaallijn verdergaat. De gevechten en het doorzoeken van gebieden heeft een meerwaarde, omdat je daarmee allerlei items in handen krijgt. Nieuwe kleding bijvoorbeeld. Die kleding kun je dan bij een kamp verwisselen en daardoor stijgt de stamina of de weerstand tegen kou of hitte. Vergelijkbaar met Breath of the Wild. Zijn er dan nog mindere kanten van de game? Helaas wel.
Net te weinig budget
Jammer genoeg komen ook de gebreken aan het licht. Volgens mij ligt dit niet eens zozeer aan het gebrek aan kracht van de Nintendo Switch. Soms zitten er ook echt fouten in de game. Ik kwam bijvoorbeeld geregeld een ‘vliegende man’ tegen. Zodra ik hiertegen begon te praten, leek de game vast te lopen. Gelukkig bleek dat niet lang het geval te zijn en kon ik na twintig seconden bevriezing weer verder. Het beklimmen van alles klinkt mooi, maar soms is het ook wel erg clunky. Ik wilde bijvoorbeeld bovenin een hijskraan komen. Helaas kostte mij dit teveel tijd, omdat Tchia steeds mis leek te grijpen bij traptreden.
Verder is de muziek echt heel mooi, maar de functie ervan vind ik wel mager. De soundtrack komt in mijn ogen veel te weinig naar voren en soms is het ook gewoon helemaal stil op onlogische momenten. Ik snap dat het soms mooi is om bosgeluiden te horen, maar de muziek was vaker voor mij beter geweest. Ik had er graag meer naar willen luisteren. Het bespelen van de ukelele en de muzikale interactie tijdens cutscenes vind ik dan wel weer erg geslaagd. Het is gevarieerd genoeg en het bespelen van de ukelele is echt waardevol en leuk tegelijk. Je kunt er veel mee, zoals de tijd aanpassen van dag naar nacht of bepaalde dieren mee oproepen en geheime doorgangen openen.
Tot slot vind ik de visuele stijl van Tchia niet echt geslaagd. Ik gok dat ook hier budget parten speelt. Volgens mij had de wereld er veel mooier en strakker uit kunnen zien met wat extra geld. Het is de ontwikkelaar daarom ook zeker niet kwalijk te nemen en ik vind het echt ongelooflijk knap wat ze nog met de game gedaan hebben.
