[REVIEW] This War Of Mine

Er zijn niet veel spellen die zo’n sterke indruk achter weten te laten als This War Of Mine. De sfeer in dit spel is adembenemend. Toch heeft het ook zo zijn tekortkomingen. Of het spel je geld waard is lees je in deze review.

Het verhaal

Mocht je nog niks gezien of gelezen hebben van This War of Mine volgt hier een korte introductie in het spel. Er is een oorlog uitgebroken en veel mensen zijn omgekomen. Jij bent een van de gelukkige mensen die het heeft overleefd. In de meeste spellen zou je terug moeten vechten en proberen de wereld te redden van deze vreselijke oorlog. This War of Mine pakt het anders aan, hier is het je doel zo lang mogelijk te overleven. 

Deze aanpak zorgt voor een hele andere blik op het begrip oorlog. Dit is oorlog zoals de meeste mensen die in aanraking komen met oorlog het daadwerkelijk ervaren. Deze mensen kunnen niet met een onbeperkte kogelvoorraad om zich heen blijven schieten tot dat de vijand is uitgeroeid. Alles wat deze mensen willen is overleven, de dag doorkomen, voor hun vrienden en familie kunnen zorgen. 

Het verhaal maakt dan ook een enorme indruk. Het zet je aan het denken en laat je realiseren hoeveel verdriet er daadwerkelijk achter een oorlog schuilt. 

Gameplay

Nu zal je je vast afvragen hoe dit spel deze bijzondere blik op de oorlog dan aanpakt. Wat moet je doen om te overleven?

Overdag houd je je schuil in een huis. Daar kan je voorwerpen maken, koken, slapen, spelen, lezen eigenlijk alles om de dag door te komen. Dat klinkt makkelijk genoeg maar al snel merk je dat je niet genoeg spullen hebt om nieuwe voorwerpen te maken. Of dat je niet genoeg eten hebt om een maaltijd te koken. 

Op deze momenten zal je ’s nachts op pad moeten om andere huizen of gebouwen te plunderen op zoek naar materiaal of eten. Helaas ben je niet de enige overlevende en hoewel sommige mensen best samen willen werken zullen anderen je ook aanvallen met alle gevolgen van dien.

Als je dan de nacht door bent gekomen zonder al te veel kleerscheuren en met een mooie buit kan het zomaar zijn dat jouw huis die nacht ook is geplunderd en je dus alles voor niks hebt gedaan, een frustrerende ervaring. Om dit tegen te gaan kan je een van je personages op wacht zetten, dit zorgt ervoor dat er minder geplunderd wordt maar daardoor is je karakter wel erg moe en zal hij overdag slaap in moeten halen, dit geldt ook voor je karakter die je ’s nachts op pad stuurt om te gaan plunderen. 

Wat ook frustrerend kan werken is de besturing van het spel. Tijdens het spelen loop je van icoon naar icoon, horizontaal gaat dat erg goed maar met verticale bewegingen heeft het spel soms wat moeite, waardoor je onbedoelde dingen doet. Het spel lijkt ideaal voor touchscreen controls waarbij je simpelweg op een icoontje kan klikken om er heen te gaan maar helaas is hier niet aan gedacht. Ook het schakelen tussen plunder-/aanvalstand werkt erg onnatuurlijk, als je iemand tegen komt wil je meteen je wapen kunnen trekken en niet eerst van controleschema wisselen.

Hoe verder je komt in het spel hoe meer toegang je hebt tot gebouwen. Hier kan je weer nieuwere, betere materialen vinden die je kan gebruiken om je eigen vestiging te verstevigen. Zo kan je je huis barricaderen tegen plunderaars, bedden bouwen zodat je beter slaapt en je eigen groente gaan kweken zodat je minder afhankelijk bent van je plunderpogingen. 

Iedere dag ben je eigenlijk met hetzelfde bezig in je poging tot overleven. Hoewel dit een goede weerspiegeling is van de realiteit vond ik het als spel niet heel leuk. Naar mijn mening moet je een spel met plezier spelen, niet met een halve depressie.  

Overige modi

Naast de standaard survival mode is het spel uitgerust met verschillende extra’s. De meest indrukwekkende daarvan is de The Little Ones DLC. Hierin spelen kinderen een belangrijke rol. Hoe is het voor een kind om te leven en op te groeien in een oorlog? Het basisspel is al indrukwekkend maar deze toevoeging zorgt echt voor een brok in je keel. 

Ook kan je kiezen voor de ‘This War of Mine stories’. Hierin probeer je niet alleen te overleven maar speelt er ook nog een familiedrama. Ook dit zorgt weer voor nog een extra dimensie in dit toch al emotionele spel. 

Beeld & Geluid

De makers van het spel hebben bewust gekozen voor een heel grauw uiterlijk bij dit spel. Geen vrolijke kleuren en felle lichten. Alles is grijs, donker en saai. Wel is er heel veel aandacht voor detail, geschreven blaadjes die op de vloer liggen, graffiti op de muren, noem maar op. 

Ook voor het geluid is er gekozen voor een hele simplistische aanpak. Natuurlijk zijn er ook hier geen vrolijke geluidjes en opzwepende deuntjes. Je speelt voornamelijk in stilte, soms een huilend kind aan je zijde of geklop op de deur. 

Deze gekozen strategie sleept je nog meer mee in het spel. Op momenten dat ik een ander huis ging plunderen zat ik op het puntje van mijn stoel, mijn oren gespitst of ik geen andere mensen hoorde die het mogelijk op me gemunt hadden. 

Conclusie

This War of Mine neemt een gedurfde stap door het eens helemaal anders te doen dan we gewend zijn. De sfeer die ze wilde creëren hebben ze ook erg goed voor elkaar gekregen. De somberheid en eenzaamheid voel je tijdens het spelen continu. 

Soms slaat dit echter zo ver door dat het speelplezier hierdoor wat afneemt. Veel dingen voelen repetitief aan en zijn extra frustrerend wanneer je er uiteindelijk niks mee op bent geschoten. Ook de besturing van het spel is niet helemaal ideaal. De icoontjes zitten soms dicht bij elkaar waardoor je tijdens het lopen net de verkeerde aan klikt. Ook het omhoog of omlaag bewegen is niet altijd even makkelijk.

Daarvoor krijg je echter wel een super indrukwekkende beleving voor terug. Een ervaring zoals je die nog nooit hebt meegemaakt. De prijs van €40,- vind ik wat aan de hoge kant maar wanneer dit spel in de aanbieding is kan ik hem iedereen aanraden. Het is een spel wat je toch een keer gespeeld moet hebben om het te kunnen ervaren.  

Cijfer 7,2