Rogue Trader is een game die zich afspeelt in de Warhammer 40K Universe. Voor mensen die hier niet bekend mee zijn, dit is een wereld die zich afspeelt in het jaar 40.000. Mensen hebben in die tussentijd extreem veel gedaan, waaronder uitgevonden hoe ze met lichtsnelheid kunnen reizen. Hiermee hebben ze het universum kunnen ontdekken en koloniseren. Superleuk, ware het niet dat dat ‘reizen met lichtsnelheid’ alleen werkt omdat ze een andere dimensie binnen gaan om er op een ander punt uit te komen. En laat die dimensie nou vol zitten met demonen die deze wereld wel erg interessant vinden. Gooi daarbij dat ze erg goed zijn in het verleiden van mensen en je hebt een zeer groot probleem aan je handen … een probleem dat alle scifi-tech in de wereld niet tegen kan houden.
Om een lang verhaal kort te maken is het momenteel zwaar rot voor iedereen en is de enige manier om niet corrupt te raken het volgen van de regels van de god-emperor, hopen ze tenminste. Dat doen de meeste dan ook, en met een religieuze drang waar je U tegen zegt. Moet ook wel, want alles buiten de gevestigde orde wordt erg snel het leven ontnomen, mochten dat nou mensen, aliens of complete planeten zijn.
Geen onbeschreven blad
In Rogue Trader speel jij iemand in die wereld, al ben je voor de verandering eens niet een onbeschreven blad. In meeste van dit soort RPG’s speel je iemand zonder of met een beperkte achtergrond die zich gedurende de game opwerkt naar held. Of iets anders, ligt natuurlijk aan de game die je speelt. In Rogue Trader niet, daar begin je als de erfgenaam van een Rogue Trader. Dit is een soort van handelaar/overlord die aan het hoofd staat van een complete dynastie. Zulke Rogue Trader’s hebben ooit een vrijbrief gekregen om het huidige Emperium uit te breiden en de verste hoeken van het universum te onderzoeken. Ze hebben daarbij recht op alles wat ze tegenkomen, van de materialen en inwoners tot complete planeten aan toe. Je kunt het een beetje zien als een moderne kaper.
Gefeliciteerd, jij bent de nieuwe Rogue Trader
Zonder teveel te verklappen vervang jij al snel je voorganger, en sta jij dus zelf aan het hoofd van zo’n dynastie. Het zorgt voor een compleet andere roleplay-ervaring, één waarbij je acties meteen een stuk heftiger aanvoelen. Het gaat nu niet om de ratten in iemands kelder, jij moet nu meteen beslissen over de levens van honderden mensen! Maar ook de rest van het maken van je personage reflecteert dat je al iemand bent. Aan het begin van de game kies je een aantaal dingen, van Archetype (een soort van class) tot op welke planeet je geboren bent en wat je tot nu toe met je leven hebt gedaan.
Niet alleen geven al deze aspecten diepgang aan je personage door je stat buffs en debufs te geven, ook zorgt het voor nieuwe dialoogopties. Mensen wisten van mijn hoogte- en dieptepunten af en op welke planeet ik geboren was, waar ze natuurlijk allemaal iets van vinden. Soms leverde dat begrip op voor mijn keuzes, terwijl ik bij andere mijn best moest doen om überhaupt vertrouwen te winnen.
Fantastische worldbuilding, geweldig verhaal
Sowieso is alles gericht op het verhaal ontzettend goed gedaan. Misschien helpt het dat Warhammer 40K al een hele gedefinieerde setting heeft, want de wereld spat van je scherm af. Hoe de wereld eruit ziet en de prachtige art die gebruikt wordt in portretten van personages helpt daar zeker aan mee, maar vooral het schrijven en de dialogen in deze game verdienen een pluim. Personages hebben duidelijke meningen en doelen, en alles reageert zoals je verwacht dat iemand in zo’n situatie zou gedragen.
Vooral die hiërarchie is toch echt een dingetje in dit universum en het is ontzettend grappig om het eens van de andere kant mee te maken. Vanaf het begin wordt je titel met ontzag benaderd, en als iemand eens niet weet wie je bent kun je ze erop wijzen, waarna ze zich meteen verontschuldigend aan je voeten werpen. Logisch, want je hebt soms ook de keuze om ze te meteen te executeren voor zo’n transgressie… En natuurlijk speelt de game hier heerlijk ook op in.
Uiteindelijk vallen veel van de keuzes die je maakt in één van drie richtingen: Dogmatic (For the Emperor!) Iconoclash (voor de mensen) en Heretic (Voor Chaos). Maak genoeg keuzes een bepaalde kant op en je krijgt bonussen, kunt bepaalde wapens/armor dragen en sommige partyleden zullen zich voor/tegen je keren. Maar op een gegeven moment kun je ook niet meer terug. Keuzes zijn nu eenmaal ontzettend belangrijk in deze game. En dan heb ik het niet eens over de keuzes die de game je in dialogen voorschotelt, maar zelfs welke quest je eerst tackelt is een keuze die vergaande gevolgen kan hebben.
Warhammer-jargon
Het enige probleem is dat het af en toe misschien iets teveel aan immersie doet. Personages die in die wereld wonen zullen ongetwijfeld weten waar het over gaat wanneer ze weer eens een factie, planeet of technologie noemen, maar ik heb werkelijk geen idee. Gelukkig doet de game zijn best om de termen uit te leggen, maar het verhaal blijft zwaar. Hoger volk in de hiërarchie heeft nu eenmaal een bepaalde manier van praten.
Oh, en ik hoop dat je van lezen houdt. Het is en blijft een cRPG, en niet alles heeft voiceacting. De game gedraagt zich op veel punten meer als een boek, waarbij je lange beschrijvingen leest van hoe iemand eruitziet, hoe hij zich gedraagt en hoe zijn woorden op je overkomen. In sommige gevallen verandert het daadwerkelijk in een boek: dan is het alsof je een verslag van een gebeurtenis leest en mag je kiezen hoe je hierop reageert.
Standaard en toch unieke cRPG
De rest van Rogue Trader lijkt in eerste instantie op standaard cRPG’s, maar gebruikt een zelf gebouwd systeem. Owlcat is geen vreemde in de wereld van cRPG’s (zo hebben ze bijvoorbeeld verschillende Patfinder-games) en het is duidelijk dat ze al deze kennis gebruikt hebben. In het grootste deel van de game gebruik je een isometrisch perspectief, waarbij je één van je personages kunt selecteren om mee rond te lopen. Objecten die je kunt gebruiken lichten op wanneer je dichtbij genoeg bent. Wanneer er een skill-check vereist is (denk bijvoorbeeld aan het verkrijgen van digitale informatie of iets opblazen), pakt hij automatisch het personage die daar het best in is.
Gevechten zijn verder turn-based, waarin je om de beurt je personages aanvoert. Aan de hand van een tijdlijn is het duidelijk zichtbaar wie aan de beurt is, en je hebt een aantal punten waarmee je je personage kunt verplaatsen en punten waarmee ze aanvallen mogen doen. Later krijg je vaardigheden en aanvallen die spelen met deze tijdlijn, hoeveel en wanneer ze mogen lopen en aanvallen. Aardig standaard cRPG.
Creatieve classes, speciale vaardigheden en aanvallen
Het unieke in dit systeem zit hem vooral in de achtergrond van al die statistieken. Dit heeft een paar voor- en nadelen. Voordelen zijn hoe ze de classes hebben aangepakt (hier Archetype geheten) en hoe ze de speciale vaardigheden en aanvallen hebben ingericht. De creativiteit hierachter, gecombineerd met hoe wapens werken, de vele uitrustingen en welke talenten je kunt selecteren zijn ontzettend leuk om mee te spelen. Van personages die praktisch geen schade krijgen tot sniper’s die in één schot een vijandelijke sergeant aan de andere kant van de map uitschakelen. Het geeft je een enorme power trip.
Maar let op. Vijanden zijn in deze game vrij pienter, en vooral op hogere moeilijkheidsgraden is het een zware uitdaging. Gelukkig geeft de game je erg veel mogelijkheden om dit aan te passen. Niet alleen de moeilijkheidsgraad, maar alle onderdelen afzonderlijk zijn in te stellen naar hoe jij het wilt hebben. Hoe cover werkt, minimum damage reduction en andere aspecten, je kunt het zo moeilijk maken als je wilt.
De game maakt het zichzelf wel moeilijk
Nadeel is vooral de complexiteit ervan. Deze game heeft zoveel verschillende vaardigheden die effecten hebben op zoveel onderdelen dat je bijna een planner nodig hebt om alles bij te houden. Vooral op hogere moeilijkheidsgraden ben je constant je personages aan het controleren, welke buffs/debuffs heb ik ook alweer aan en op wie? Op sommige gevallen lijkt de game het je ook onbedoeld moeilijker te maken: de game doet niet aan een langzame opbouw. Zo kun je tijdens een level up bijvoorbeeld kiezen uit nieuwe vaardigheden of passieve talenten … dus hier heb je er 50 waar je uit kan kiezen. Veel plezier met lezen.
Hoe draait het op de Switch 2?
Er is één groot probleem met Rogue Trader, en dat is zijn performance op de Switch 2. Jullie hebben misschien gemerkt dat deze review wat laat is, en dat is grotendeels om de game na de eerste patch te kunnen beoordelen. De eerste week na launch was namelijk verschrikkelijk. De game stotterde, zag er zowel in handheld als in docked niet goed uit en had ellenlange laadtijden. Dit is grotendeels opgelost. Zo loopt de game stukken vloeiender, al heeft het op sommige punten nog last van framedrops en ook de laadtijden zijn verbeterd.
Het grootste probleem zijn momenteel nog de crashes, waardoor de game gewoon afsluit. Dit gebeurt vaak tijdens laadschermen en kan ervoor zorgen dat je heel wat speeltijd kwijtraakt. Want hoewel Rogue Trader gebruik maakt van autosaves, zijn deze vaak na zo’n laadscherm. Al met al is de game nu prima te spelen, al raad ik wel aan flink gebruik te maken van de quicksave-optie. Gelukkig heeft Owlcat met deze patch al laten zien dat ze luisteren, en is het te hopen dat de rest van de problemen ook snel opgelost worden.
Tot slot
Warhammer 40,000 Rogue Trader is immens. Voordat je de game uitgespeeld hebt zit je waarschijnlijk op zo’n 130+ uur, maar vervelen doe je je nauwelijks. De basis gameplay is solide genoeg, maar gecombineerd met de uiterst interessante wereld van Warhammer 40K, de goed geschreven personages, geweldige dialogen en diepgaand verhaal maken het helemaal af. En dan heb ik het nog niet eens gehad over alle kleine dingen die de game doet om afwisseling te bieden. Zo zit er een heel reputatiesysteem in waarvoor je zult moeten traden met anderen, (en waardoor alle loot die je vindt nut heeft) zijn er simpele maar vermakelijke gevechten in de ruimte zelf en moet je je koloniën en je bemanning onderhouden.
Ik persoonlijk had tijd nodig om te wennen aan alle statistieken en Warhammer-lore/jargon die de game tegen me hoofd aangooide, maar toen ik er eenmaal inzat wilde ik niet ophouden met spelen. Het enige vervelende is dat de prestaties van de Switch 2-versie je speel plezier wel wat in de weg zitten. Bugs zijn er genoeg, maar vooral de crashes zijn erg vervelend. Gelukkig heeft ontwikkelaar Owlcat al laten zien dat ze luisteren, en hebben ze een groot deel van de problemen al aangepakt. Laten we hopen dat de rest van de problemen ook snel opgelost worden. Desalniettemin is dit een enorme aanrader voor iedereen die van cRPG’s of tactische RPG’s met een goed verhaal houden. Als je van Warhammer houd is het waarschijnlijk nog beter, maar zelfs een leek zoals ik kan de enorme grimdark setting die wordt neergezet erg waarderen.
