De Atelier Ryza-trilogie voerde de afgelopen jaren al de nodige veranderingen door aan de Atelier-serie. De gameplay werd een stuk gestroomlijnder en er kwam nadruk op wat grotere open zones, maar nog niet geheel open wereld. In de recent verschenen Atelier Yumia: The Alchemist of Memories & the Envisioned Land maakt ontwikkelaar Gust nog een grotere sprong, met open werelden en een aangepast synthesis-systeem. Of Atelier Yumia een stap in de juiste richting zet en het Atelier-gevoel weet te behouden, dat lees je in onze review.
Een grote wereld
Spelend als de alchemist Yumia kom je terecht in een wereld die een hekel heeft aan alchemie. Daar wordt ze in bijna elk gesprek mee geconfronteerd. Het zorgt daardoor voor een wat ongemakkelijk gevoel. Het laat ook zien dat Atelier Yumia anders is dan haar voorgangers, waar alchemisten een stuk geliefder waren. De weerstand in dit deel komt omdat in een ver verleden het Aladissian Empire verwoest is en men gelooft dat alchemie de oorzaak is. Als onderdeel van een onderzoeksteam gaat Yumia op pad om te ontdekken wat er precies is gebeurd. Het zet gelijk de toon voor de rest van de game; op onderzoek gaan betekent afwijken van de gebaande paden. Daar weet Atelier Yumia wel raad mee.
Je hebt toegang tot een vrij grote open wereld waar overal wel wat te vinden is. Alleen al de eerste regio houdt je vele uren zoet. Op de map staan talloze vraagtekens, wat inhoudt dat daar iets te vinden is. Wat dat iets is, zal je zelf moeten ontdekken. Het spoorde mij aan om achter elk hoekje te kijken of er niet iets verstopt zat. Zo kom je op de gekste plekken schatkisten tegen, een grot met sterke vijanden of een heerlijk ontspannen visplekje. Bovendien sturen de quests je alle kanten op, waardoor je wel nieuwe gebieden moet gaan ontdekken.
Verzamelen!
Overal liggen de materialen voor het oprapen. Ik ben een echte hoarder en probeer elk materiaal te pakken te krijgen wat ik zie. Hoewel het niet altijd even nuttig is, genoot ik er ontzettend van. Bovendien leiden zulke uitstapjes om een bepaald iets te pakken te krijgen je vaak weer naar nieuwe plekken, waaronder plekken waar je een nieuwe basis kan bouwen. In Atelier Yumia heb je de vrijheid om zelf je basis in te richten en te bouwen. De materialen die je net hebt verzameld kan je dan inzetten om de mooiste spullen te maken. Mocht je daar nou geen zin in hebben, dan kan je ook een voorbeeld van een basis kiezen en die plaatsen. Het biedt net dat beetje extra om de wereld een vleugje van jezelf te geven.
Ook door vijanden te verslaan kan je nuttige materialen bemachtigen. In het begin is het vechten nog een beetje spannend, omdat het een afwijkend vechtsysteem gebruikt. Het is niet meer turn based, maar real-time geworden. Alsnog heb je een beperkte keuze uit aanvallen, die ook nog eens moeten afkoelen na een bepaald aantal keren gebruiken. Daarbij kan je schakelen tussen close range of long range, wat de aanvallen die je kan doen verandert. En dan heb je ook nog skills, items en meer. Of wat dacht je van aanvallen zien te ontwijken of te blocken.
Er is genoeg om te leren. Echter, je krijgt daar de kans niet toe. Een gevecht is namelijk zo over. Een paar klappen en de vijand is alweer verslagen. Alleen bij bazen komt tactiek om de hoek kijken, verder doet het er amper toe. Enerzijds komt het omdat je veel te snel levelt. Het maximum level bereik je zonder al te veel problemen al ruim voor het eind. De levels van de vijanden schalen wel mee, maar tot een bepaalde hoogte die lang niet voldoende is. Je kan er dan voor kiezen om op een hogere moeilijkheidsgraad te spelen, maar zelfs dat maakt het nooit echt heel lastig. Anderzijds maakt het juist gebruiken van synthesis je overpowered. Het is in Atelier Yumia nog verder versimpeld waardoor je al vrij vroeg in de game hele sterke spullen kunt maken.
Synthesis
Het synthesis-systeem is in Atelier Yumia verder versimpeld ten opzichte van eerdere delen. Dat maakt het voor wie bekend is met de reeks mogelijk een achteruitgang, omdat het nu makkelijker dan ooit is om sterke spullen te creëren. Voor wie Atelier Yumia de eerste Atelier-game is zal een totaal andere ervaring hebben. Tijdens de tutorials komt er een hoop op je af en worden er vele aspecten van synthesis uitgelegd. Weliswaar is de uitleg duidelijk, maar echt begrijpen duurt een tijdje. Daarvoor is het echt meters maken en veel oefenen met synthesis.
Zelf val ik tussen beide categorieën in. Atelier Ryza 3 was mijn eerste Atelier-game en liet mij kennismaken met al een sterk versimpeld synthesis-systeem. Hoe het vroeger was met synthesis, heb ik nooit ervaren. Voor mij voelde het nieuwe systeem in Yumia goed aan. Nog steeds is het geweldig om ingrediënten te verbeteren en zo samen te voegen, zodat je sterke items kunt maken. Maar voor je daarmee start heb je wel recepten nodig, die je ook weer kan verbeteren. Er zijn zo heel veel aspecten waardoor je een beter item kan maken. Mocht je het overzicht verliezen, dan zijn er automatische opties voor synthesis die je helpen met het maken. Echter, automatisch worden niet per se de beste keuzes gemaakt. Het is daarentegen wel afdoende. Persoonlijk zou ik altijd kiezen om zelf dingen te maken, want daarmee kan je heel snel al overpowered raken of juist dat voorkomen.
Draait niet best
De performance op de Nintendo Switch is vrij slecht te noemen. Regelmatig zakt de framerate in of hangt het beeld tijdens een gevecht zelfs vast. Per locatie kunnen de verschillen immens zijn. In een bepaalde grot hing constant het beeld vast als ik om mij heen probeerde te kijken. Weliswaar is het ondanks die problemen speelbaar, maar prettig is het natuurlijk niet te noemen. Er zijn updates aangekondigd waarin de performance op meerdere platforms aangepakt gaat worden. Hopelijk krijgt de Switch-versie ook de nodige verbeteringen. Voor nu is Atelier Yumia beter speelbaar op een ander platform. Qua design ziet de game er vrij goed uit. De ideeën zijn goed en zorgen voor een interessante en gevarieerde wereld. Helaas is de uitvoering niet al te best. Regelmatig zie je wat stenen of bomen flikkeren, maar ook valt het op dat sommige textures een vrij lage kwaliteit hebben.
Iets wat mij nog positief verraste was de voice-acting. Deze is zeer goed en trekt je geheel in de game. Het maakt de soms vrij lange cutscenes beter, omdat je je betrokken voelt bij de personages. Als je bezig bent met verkennen hoor je naast de natuurlijke geluiden ook af en toe wat gepraat van Yumia. Het zorgt voor dat beetje extra leven naast de geluiden die je hoort van alles wat je doet in de wereld. Vooral als het ging schemeren en nacht werd in de game had het iets magisch met de deuntjes op de achtergrond.
