In Hitman: World of Assassination keer je terug naar één van de beste sluipmoordenaar franchises ooit. Deze game bevat alle content uit de originele drie games, maar ook de DLC zoals de Seven Deadly Sins. Het is afgezien van de cloudversie van Hitman 3 op de originele Switch voor het eerst dat de games naar een Nintendo-platform komen. Is het het echter waard om deze game nu nog te spelen op de Switch 2? Ik zou zeggen van wel, maar waarom de wereld van Agent 47 zo verleidelijk blijft, lees je hier.
Volledig zelf te bepalen hoe je het doet
In Hitman speel je als Agent 47 in verschillende scenario’s. Ieder scenario of missie geeft je als taak om één of meerdere tegenstanders te elimineren in een zorgvuldig samengesteld level. Het bijzondere hieraan? Dat is dat je bijna volledig vrij bent in hoe je dit wilt aanpakken. Wil je een wagen saboteren? Dan is dat een optie, of wil je liever je vermommen en je doelwit vergiftigen? Ook dat behoort tot mogelijkheden. Je kunt het zo simpel (bijvoorbeeld simpelweg neerschieten) of bijzonder maken als je zelf wilt.
De game geeft je beloningen voor verschillende manieren van aanpakken waardoor het spel je beloont voor het herspelen van missies. Door een andere aanpak te proberen of een specifieke actie te doen behaal je achievements en experience. Normaal zou ik dit erg vermoeiend vinden, maar Hitman heeft iedere missie zo goed in elkaar gezet dat het ontdekken van alle mogelijkheden juist geweldig is en het ook frustrerend maakt wanneer een manier niet goed lukt. Dat echt alles gebruikt kan worden om je verder te helpen is een andere reden dat Hitman één van de best uitgewerkte games maakt. Het is ook de reden dat ik vertrouwen heb in hun 007 game van volgend jaar.
Om wat dieper hier op in te gaan is bijvoorbeeld de manier hoe je van vermommingen kunt wisselen. Iedere vermomming geeft je toegang tot andere gebieden, maar sommige NPC’s zullen je juist sneller wantrouwen of juist niet. Kleine wapens kun je verhullen, maar grotere wapens zullen zichtbaar blijven en dus kun je die niet zomaar meenemen. Door dit soort kleine realistischere details voelt het soms meer als een moordsimulator dan echt een game.
IO Interactive trekt echt alles uit het spel wat er te halen valt
Niet alleen door verschillende achievements zorgt de developer voor een flinke lading replayability. Het spel bevat namelijk ook Escalation Missions. Deze missies laten je een level spelen met verschillende niveaus. Zo is level 1 een simpele normale moord. Het hoogste niveau kan echter extra targets hebben, meer beveiliging, betere enforcers (die zien door je vermommingen heen) of je mag zelfs niemand buiten bewustzijn maken. Er zijn zelfs missies die je verplichten na een moord binnen 30 seconden de volgende te maken.
Hierin zit enorm veel uitdaging, maar ook hier geldt, je leert steeds meer het level te doorgronden. Niet alleen waar voorwerpen zich bevinden, maar ook patronen van NPC’s. Zeker een modus die aan te raden is.
Flink wat humor
Hitman 47 is echter niet alleen maar serieus. Zo hebben de games allemaal een flinke vlaag humor die de draak steekt met zichzelf en andere geheim agent franchises. Niet alleen heb je soms flink over de top vermommingen, maar ook de verhaallijn heeft wat humoristische momenten. Zelfs sommige manieren van de moord plegen kan erg bijzonder worden. Je verkleden als een flamingo, iemand van een gebouw blazen of een wc op iemand laten vallen zijn allemaal mogelijkheden. Het maakt de game wat lichter en dat is juist echt perfect gedaan. Het maakt geen volledige parodie van zichzelf, maar weet wel dat games als belangrijkste taak hebben om plezier te hebben. En dat heb ik zeker gehad in mijn tijd met deze trilogie.
De grootste tegenvaller: je moet altijd online zijn
Hitman: World of Assassination heeft net als de losse delen sinds 2016 een vervelende vereiste. Je moet namelijk altijd online zijn om het beste uit het spel te halen. Nu kun je op zich door de verhaalmissies heen spelen zonder de internetverbinding, maar geen enkele voortgang wordt dan bijgehouden. Achievements, experience en beloningen kun je dus vergeten voor behaalde levels terwijl je offline bent. Bovendien verliest die snel de verbinding. Dus als je de slaapmodus gebruikt kan die al problemen krijgen. De reden hierachter is dat IO Interactive spelers tracken voor toekomstige games beter te designen. Nu vind ik dat sowieso een kul reden en moet dat een optionele functie zijn, maar goed. Als het puur nodig was voor live-events dan had ik het gesnapt. Nu echter totaal niet.
Wat wel goed is om te weten is dat games over het algemeen niet heel veel data gebruiken. Het zou dus eventueel mogelijk zijn een hot-spot te gebruiken voor Hitman: World of Assassination. Het blijft echter een flink nadeel van de games. Dit is trouwens ook een probleem bij andere versies.
Grafisch niet altijd perfect
Hoewel de games oorspronkelijk alle drie uitgebracht zijn voor de vorige generatie consoles en de Switch 2 sterker is dan die generatie heeft die af en toe nog wel wat problemen. Over het algemeen ziet de game er echt prachtig uit, zowel in handheld als via de tv. Hij heeft namelijk wel eens last van framerate problemen. Op drukke plekken zakt de framerate nog wel eens. Het wordt nooit echt onspeelbaar, maar maakt als je net een moord wilt plegen het wel net iets moeilijker. Wat je zou verwachten is dat de game je zou laten kiezen tussen performance of quality door de precisie en timing die nodig is soms, maar helaas is dat niet het geval. Het spel heeft maar een enkele grafische setting en dat is de standaard. Ik had wel het idee dat de handheld er iets minder last van had. Mogelijk komt dit door de VRR die het scherm ondersteunt.
