On Your Tail is een zomerse detectivegame die eind 2023 werd aangekondigd voor de Switch. Een leuk idee met blijkbaar een grootste uitvoering, want de game werd afgelopen jaar verschillende keren uitgesteld. De game is alweer een tijdje uit op Steam, maar nu kunnen we ook op de Nintendo Switch naar dit heerlijke Italiaanse kustplaatsje. Maar hoe zomers is deze vakantiebestemming nu eigenlijk?
Op weg naar Borgo Marina
In On Your Tail speel jij Diana Caproni, een amateur schrijver die op het moment dat de game begint te horen krijgt dat haar ingeleverde werk niet goed is. Ze schrijft detectiveverhalen, maar alhoewel haar ideeën goed zijn, is de uitwerking saai en te veel volgens het boekje. Overdonderd door dit nieuws kiest Diana een drastische maatregel: een spontane vakantie. Even weg van alles en iedereen, om nieuwe ervaringen op te doen en wellicht inspiratie te krijgen voor haar verhalen. Ze realiseert zich namelijk wel dat haar leraar gelijk heeft: Diana doet weinig spontaans en zit liever in haar hoofd dan in de echte wereld.
Ze vertrekt gelijk op haar Vespa, maar vergeet daardoor zo’n beetje alles wat je nodig hebt op vakantie. Dingen zoals geld, kleren en een plek om te slapen bijvoorbeeld. Het enige waar ze aan gedacht heeft is haar bestemming: Borgo Marina. Een plek die ze zich vaag herinnert, maar waar haar familie een vreemde soort band mee heeft.
Deel één: Het mysterie
Na een lange rit die al een avontuur op zich blijk te zijn komt ze aan in Borgo Marina, waar de gameplay zich al snel in twee onderdelen splitst. Dit is namelijk een cozy detectivegame. Diana probeert inspiratie te vinden voor haar verhalen, en na een vreemde nacht waarin ze kennismaakt met een gemaskerd persoon komt ze er al snel achter dat er een reeks inbraken heeft plaatsgevonden. Aangezien haar moeder politieagente is en ze aardig wat trucjes heeft geleerd, besluit ze zelf onderzoek te doen.
Dit is het detectivegedeelte van de game; het deel waarin je naar de gedupeerde toegaat om daarna eens goed de crime scene te onderzoeken. Wat is er gebeurd en wat voor hints heeft de inbreker achtergelaten? Je moet hiervoor natuurlijk met personen praten, maar met logisch nadenken kom je maar zo ver. Gelukkig beschikt Diana ook nog over een Chronolens, een speciaal stuk gereedschap geërfd van haar oma. Het is een soort vergrootglas/zakhorloge in één, en door hierdoor naar de omgeving te kijken kan ze in het verleden kijken. Ze kan niet per se zien wat er gebeurd is, maar ze kan wel zien of er grote veranderingen in de omgeving zijn die er eerder niet waren.
Had meer ingezeten
En alhoewel dit ‘mysterie’ gedeelte op zich grappig is, is het niet zo goed als het had kunnen zijn. Dat ligt aan twee dingen. Allereerst is het ‘kijk-in-het-verleden-en-ontdek-wat-er-anders-is’ niets anders dan een zoek-de-verschillen-puzzel. Een zoek-de-verschillen die bij tijden zo lastig is dat het frustrerend is. De dingen die veranderd zijn kunnen echt heel klein zijn, waardoor je je een ongeluk zoekt voordat je het gevonden hebt. Vervelend is ook dat het niet echt een ‘kijkje in het verleden is’ want behalve die dingen die jou hints geven verandert er niets.
Een diorama om je gedachtes te ordenen
Het probleem zit hem echter in het deel daarna, waarbij je de hints die je hebt gevonden op een rijtje moet zetten. Diana’s innerlijke wereld wordt namelijk gerepresenteerd door kaarten. Je menu, waar je alle kaarten verzameld, moet haar mind-palace voorstellen, waar ze alle informatie bewaard en op een rijtje kan zetten. Wanneer je een aantal hints hebt gevonden op een plaats delict krijg je een soort minigame, waarin je aan de hand van de gevonden hints in een diorama laat zien wat er gebeurd is. Het idee is dat je je kennis van wat je weet combineert met het bewijs dat je gevonden hebt.
Interessant, ware het niet dat er vaak meerdere factoren zijn die de game je niet vertelt. Zo staat er nergens wat de kaarten precies betekenen en kunnen er in de dingen zijn die invloed hebben op de omgeving. Om een voorbeeld te geven, in één van de diorama’s zit een piepende traptree, waar je niet overheen mag. Het idee is dat je de puzzel zo probeert op te lossen dat hij er niet overheen moet, maar de game verteld je niet dat die trap piept. Veel van de mysteries voelen daardoor aan als trial-and-error, waarbij je het gehele scenario meerdere keren moet spelen voordat je snapt wat de game van je wil.
De game houdt informatie achter
Extra vervelend is hierbij dat er niet een manier is om simpel een keuze teniet te doen, daarvoor moet je de gehele diorma resetten. Je moet het mysterie opnieuw starten, de juiste kaarten weer op volgorde spelen en de animaties wederom bekijken. Al zit er wel een fast-forward-button in. Het is een frustrerend proces, en het helpt daarbij ook niet dat de meeste mysteries best voor de hand liggen. Het is niet moeilijk om ze zelf op te lossen, maar doordat de game je niet alle feiten meegeeft voelt het de hele tijd alsof de game valsspeelt.
Dit gedeelte wordt alleen maar erger op het moment dat je ‘ondervragingen’ gaat doen. Hierbij gebruik je kaarten om vragen te stellen, maar personages hebben niet eeuwig geduld met je. En omdat je hen probeert te ondervragen om nieuwe informatie te krijgen heb je sowieso alle feiten nog niet. Wederom voelde dit aan als een gevalletje trail-and-error, en dat de game je dan daadwerkelijk ‘straft’ door personages boos te laten worden lijkt me onnodig gemeen.
Deel twee: De vakantie
Het tweede gedeelte is gelukkig een stuk beter gedaan. On Your Tail is namelijk ook een cozy game, en de game probeert een nostalgisch gevoel van vakanties bij je op te roepen. De game is gemaakt door een Italiaanse indie-studio, die veel eigen ervaringen en herinneringen van zomervakanties in deze game verwerkt hebben. En dat werkt. Er zit veel liefde in de game, van de zomerse badplaats met zijn dunne straatjes, de manier waarom alles op een hele natuurlijke (en toch onnatuurlijke) manier in elkaar over lijkt te lopen, de kleuren, de zomerzon die alles eruit laat zien alsof het altijd gesatureerd is…. ik ben in mijn jeugd veel in Spanje op vakantie geweest, en deze game weet een diepgewortelde nostalgie bij me op te roepen.
Interessante personages en leuke minigames
Ook de rest van de ‘vibe’ past erg goed in het straatje van een cozy game. Als je niet met het oplossen van mysteries bezig bent, kun je kennis maken met de grote casts aan heerlijk kleurrijke personages, op het strand mini-games spelen met je gemaakte vrienden, vissen, koken en geld verdienen door een aantal grappige minigames. De minigames zijn misschien niet iets om over naar huis te schrijven, maar zijn vermakelijk genoeg om je een cozy vakantiegevoel te geven.
De game heeft daarnaast een los dag/nacht systeem, waarbij taken maar een paar keer per dag gedaan kunnen worden. Vooral bij het vissen was dat erg handig. Ik houd altijd wel van vissen in games, en het feit dat je maar een paar vissen per dag kon vangen hielp me de rest van de game in de gaten te houden. De personages voelde daarnaast allemaal ‘echt’ aan, met eigen behoeftes en problemen die je in het dagelijks leven maar al te vaak tegenkomt. Borgo Marina voelt daardoor aan als een hele levendige stad, waarbij je echt een soort van op vakantie bent.
Deel drie: De Switch-versie
Het is dan ook jammer dat de game verschrikkelijk speelt. Borgo Marina is misschien niet groot, maar met het aantal framedrops en pop-ins die de game vertoont zou je bijna denken dat je een openwereldgame speelt. Niets is echter minder waar, aangezien je het gehele dorp niet eens in één keer dan doorlopen zonder meerdere laadschermen tegen te komen. Laadschermen die je overigens ook tegenkomt elke keer als je een winkel of huis binnenstapt, en welke zo een paar minuten kunnen duren.
En dan hoop je nog maar dat de game überhaupt laadt. Het heeft ontzettend last van bugs en crashes, en meerdere keren liep de game simpelweg vast tijdens een laadscherm. Eén keer merkte ik dat de game wel geladen was, maar de visuals gewoon niet mee deden. Ik kon nog wel mijn menu openen en wat prompts in de wereld zien, maar deze flipten hem hard zonder achtergrond. Toen ik daar wat mee gespeeld had wou ik terug gaan naar het begin-scherm om mijn game opnieuw te laden, maar ook deze laadde niet. Uiteindelijk heb ik de gehele game af moeten sluiten voordat ik hem weer aan de praat kreeg.
Tot slot
Ik kan On Your Tail dan ook helaas niet aanraden. Het is niet zo dat de gameplay per se slecht is. Alhoewel ik de manier van mysteries oplossen niet fijn vind, is het overkoepelende verhaal best vermakelijk en het ‘cozy’ gedeelte zit goed in elkaar. Het is alleen dat de Switch-versie verschrikkelijk speelt. De framedrops zijn vervelend, de langdurende laadschermen halen alle momentum uit Diana’s vakantie en het feit dat ik bij elk laadscherm mijn vingers moet kruisen in de hoop dat de game niet vastloopt is ronduit frustrerend.
En dat is jammer, want ik kan de liefde zien die erachter schuilgaat. Borgo Marina is een levendige stad met heerlijke personages en hartverwarmende verhalen. Het doet me denken aan vakanties aan vroeger, maar de nostalgie kan het niet van de frustraties winnen. Eigenlijk is het een beetje zoals Diana’s boek. Het zit vol met goede ideeën, maar de uitwerking laat te wensen over.
