Deze review is freelance geschreven door Daan Koopman.
SONIC X SHADOW GENERATIONS. Ik heb het avontuur doorlopen op zowel de PlayStation 5 als de Nintendo Switch. Een heerlijk spelletje, zelfs met de mindere grafische kracht van de originele hybride console. Nu dat het spel is uitgekomen op de nieuwe Nintendo Switch 2, heb ik eigenlijk maar één vraag: waarom? En niet waarom is de game op de Nintendo Switch 2, maar waarom heeft SEGA hem op deze manier uitgebracht? Kom, ik vertel je meer.
Mocht je niet in aanraking zijn gekomen met SONIC X SHADOW GENERATIONS, dan staat er een aangename verrassing op je te wachten. Het spel is een combinatie van het tien jaar oude Sonic Generations en een nieuwe uitbreiding waarin je de rol aanneemt van Shadow the Hedgehog. Beide spellen staan als een huis met ieder een aantal hoogtepunten die de reis de moeite waard maken.
Sonic Generations is een verhaal om het leven van de Blue Blur te vieren. Je begint in de welbekende Green Hill Zone en je werkt zo richting Planet Wisp van Sonic Colours. Onderweg doe je missies, versla je bazen en doe je alles om de geheimzinnige Time Eater een halt toe te roepen. Ieder level kent twee zones, ieder met een andere gameplay-stijl. De moderne Sonic levels volgen het format van destijds: de boost gameplay. Hiermee wissel je tussen 2D- en 3D-elementen om door het level te racen. De klassieke Sonic levels vragen meer om precisie en reactie in pure 2D-gameplay. Het is geen enkel moment saai.
Shadow Generations is een geval apart. Het vindt plaats in tijdlijn van Sonic Generations, maar met een compleet andere insteek. De Time Eater heeft Black Doom weer tot leven gewekt en jij zal als Shadow het gevaar moeten stoppen. Je speelt door een nieuwe set aan levels, compleet met een unieke stijl. Het voelt toch moderner aan, erg vergelijkbaar met de recente Sonic avonturen. Er zijn unieke krachten, verrassingen en vele geheime paden om te overbruggen. Het verhaal is daarnaast oprecht een voorrecht om te hebben meegemaakt. Zelfs tijdens mijn derde ronde deed het me toch wel wat.
Ja, beide porties weten nog steeds de juiste snaar te raken. Het was wel moeilijk als ik tussen de twee verhalen wisselde. De besturing is in beide gevallen anders, waardoor ik mezelf moest aanleren om andere knoppen te gebruiken. Het is een minimale klacht, maar ik had gelieve wel dezelfde selectieknoppen gebruikt om het werkelijk als een compleet pakket te laten aanvoelen. Om verwarring te voorkomen probeerde ik het wisselen toch tot een minimum te beperken.
Weet je waar ik ook geen fan van ben? Je moet de volle mep betalen voor een Nintendo Switch 2-versie. Het is goed om te weten dat het spel eind vorig jaar op de andere platformen is verschenen, inclusief de originele Nintendo Switch. Nu kun je besluiten om de goedkope Switch variant te halen, maar er is geen upgrade-mogelijkheid naar het nieuwe systeem. Heb je het spel al eerder gespeeld, dan weet ik eigenlijk niet of je het nogmaals moet aanschaffen. Een klein voordeel: je opslag data kan wel overgezet worden. Voor de doorgewinterde Sonic-fan is dat absoluut ideaal.
Over het algemeen loopt SONIC X SHADOW GENERATIONS goed op de Nintendo Switch 2. Perfect kan ik het echter niet noemen. Het Sonic Generations gedeelte draait voornamelijk 60fps docked en 30fps in de handheldmodus. Toch zijn er momenten, voornamelijk in handheld, waar het spel een paar framerate dips heeft. Niet te oppermachtig, maar zonder meer aanwezig. Daarnaast lopen sommige cutscenes, ongeacht de modus, op 30 frames per seconde. Waarom? Dat blijft gissen.
Shadow Generations heeft de keuze voor twee grafische opties: Image Quality Mode waarmee 30fps wordt gehanteerd en Performance Mode waarbij 60fps belangrijk wordt geacht. De keuze maakte voor mij weinig verschil in de televisie-stand, maar je merkt het sterk in de handheldmodus. Daar ging de schakelaar permanent om naar de Image Quality Mode om zodanig omgevingen en vijanden goed te kunnen overzien.
