Home Reviews Symphonia – Een bijna orkestraal meesterwerk

[Review] Symphonia – Een bijna orkestraal meesterwerk

Symphonia

Symphonia is als muziekdocent en gamer op mijn lijf geschreven. Ik keek al erg lang uit naar de release van deze game op de Nintendo Switch. We moesten even geduld hebben, maar dan heb je ook wat!

2D-platformer met muzikale twists

Je zou misschien denken dat het 2D-platformer-genre wel eens is uitgespeeld. Toch is ontwikkelaar Sunny Peak erin geslaagd om iets onderscheidends te doen. Dat kan soms in de kleinste dingen zitten. Denk alleen al aan de handgemaakte werelden en personages. Het klopt gewoon en dat is overal aan te merken. In Symphonia speel je als Philemon, de vioolmeester, die de vervallen wereld tot leven moet zien te wekken. Met dat doel is het ontdekken geblazen, want ieder gebied gaat gepaard met pittige uitdagingen en geheimen. Het mooie aan de gebieden is dat alles gebaseerd is op muziek. Je ziet relingen in de vorm van dwarsfluiten, omgevingen geïnspireerd op de viool, cello of contrabas en ga zo maar door. Er is veel aandacht besteed aan al deze details.

De menu’s zijn daarentegen vrij simpel gelaten. Misschien wel iets te simpel, want gek genoeg lukte het eerst niet om bepaalde instellingen te wijzigen. Achteraf bleek het te gaan om een gewenning aan mijn kant qua besturing. Ik ben benieuwd of anderen hier ook tegenaan gaan lopen. De manier van aanvliegen voelde wat tegenstrijdig. Een kleinigheidje, maar gelukkig dus geen bug. Na deze onwennige start kon ik aan de slag. Symphonia is dus in verval en de enige die dat voor ons kan oplossen is Philemon. Met zijn muzikale spel brengt hij alles op zijn pad weer tot leven. Dat pad wordt in het eerste gebied stapsgewijs uitgelegd.

Symphonia

Gameplay is geweldig

In het eerste gedeelte van de game draait alles om het leren van de besturing. Dit gaat heel stapsgewijs en bouwt erg goed op. Iedere nieuwe techniek vult de ander eigenlijk aan. Hierdoor vond ik het vrij gemakkelijk om de besturing onder de knie te krijgen en later weer makkelijk op te pakken. Philemon is namelijk een vogel en daar is goed rekening mee gehouden. Zijn vleugels zijn ontzettend belangrijk in het springen van de ene naar de andere kant. Daarnaast zijn er nog heel veel andere objecten die Philemon helpen om door levels heen te komen. Denk aan rode banken of wegzakkende plateau’s in de vorm van een vioolkam (onderdeel van een viool). Kortom, de besturing zelf is niet heel ingewikkeld, maar het vergt wel wat oefening.

Om een gebied weer volledig tot leven te wekken, moet Philemon wel langs alle obstakels. Er zijn geen vijanden in de game, maar dat betekent zeker niet dat Symphonia makkelijk is. Integendeel zelfs, sommige gedeelten waren erg uitdagend door alle platform-elementen. Er waren zeker momenten dat ik lang bij een bepaald stukje bleef hangen, omdat ik steeds in de stekels of in een ravijn belandde. Naast het doorlopen van de levels zijn er ook speciale muzieknoten om te verzamelen of kan Philemon een geheim blootleggen door een stuk op zijn viool te spelen. Juist deze extra elementen maken het geregeld erg lastig. Als platform-fan wil ik altijd graag voor die honderd procent, maar dat lukte hier meermaals niet. Het leek soms echt onmogelijk om een geheim te vinden of die ene muzieknoot te pakken.

Het werd mij af en toe wel onnodig moeilijk gemaakt doordat er wat lag optrad op de cruciale momenten. Als er veel actie of beweging was, stotterde de game. Dat is vervelend, maar kan hopelijk snel met een update opgelost worden. Nog een ander puntje wat ik jammer vond was dat het niet echt uitnodigde om terug te gaan naar een eerder stuk om toch die muzieknoot mee te pakken. Juist toen ik aan de besturing gewend raakte, had ik graag snel terug willen gaan naar de gemiste extra’s. Een optie om bijvoorbeeld levels te kunnen selecteren was fijn geweest.

Symphonia

Soundtrack klinkt als muziek in mijn oren

Misschien wel het mooiste en meest originele aan Symphonia is de prachtige soundtrack. Alle muziek wordt fantastisch verweven in het creëren van sfeer of in de gameplay. Ik heb zelden een indiegame gezien die daar zo goed in slaagt als deze. Petje af voor het team van Sunny Peak, want ze doen in dit opzicht zeker niet onder voor grote studio’s. De muziek is uiteraard gebaseerd op orkestwerk. Philemon speelt gedurende de game geregeld op zijn viool en de achtergrondmuziek sluit daar meteen heel goed op aan. Tegelijkertijd is de balans heel goed en overheerst de muziek niet teveel. Mocht dat wel zo zijn, dan bieden de instellingen genoeg mogelijkheden om daar wat aan te doen.

Eigenlijk mogen we als speler genieten van een klassiek concert. Alleen hoeven we dat niet in stilte te doen, maar mogen we onderdeel zijn van die muzikale reis. Samen met Philemon componeren we met de achtergrondmuziek een eigen muziekstuk. Veel van de speelstukken deden me denken aan componisten als Rachmaninoff of Saint-Saëns. De Danse Macabre had zo onderdeel kunnen zijn van deze game. Lezen jullie tussen de woorden al door hoe enthousiast ik ben?

Symphonia

Een must voor iedereen die van platformers houdt

Symphonia neemt je mee in een vervallen wereld die weer opgefleurd mag worden met muziek. Er is toch niks mooiers dan dat? Samen met Philemon gaan we op reis langs prachtige handgemaakte omgevingen ondersteund met een soundtrack waar een grote studio nog wat van kan leren. Ik had de game bijna een 10 kunnen geven, als er geen lag was geweest. Daarnaast blijft het een indiegame en is de hoeveelheid content wat beperkt.

Als je van 2D platformers houdt is Symphonia een instant-buy. Al is het maar om naar die ongelooflijk mooie muziek te luisteren. Ik hoop dat de ontwikkelaars de soundtrack op Spotify of YouTube gaan zetten. Ga jij aan de slag met de game of ben je nog niet helemaal overtuigd?

RECENSIES OVERZICHT
DN-Score
9.3
Vorig artikelXenoblade Chronicles X krijgt pre-order bonus en speciale bundel
Volgend artikelX-Out: Resurfaced komt naar de Nintendo Switch
Robert Buckert
Nintendo gamer vanaf de Nintendo 64. Naast dat ik graag over Nintendo schrijf, speel ik ook geregeld een 'Nintendo Tune' op mijn gitaar. Als muziekdocent in het dagelijks leven, kijk ik bij games vaak naar de combinatie van gameplay en muziek. Buiten al mijn Nintendo consoles ben ik ook één van de gelukkigen die een PlayStation 5 in huis heeft staan.
review-symphonia-een-bijna-orkestraal-meestwerkSymphonia brengt muziek en gameplay heel mooi tot elkaar. Als ik een indiegame ga vergelijken met Mario-games dan betekent dat al heel wat. Fleur als Philemon, de violist, de vervallen wereld weer op met muzikale klanken. Voeg daarnaast wat pittige gameplay toe en je hebt een ware indieparel.