Tot zo’n honderd jaar geleden was het gebruikelijk voor zeevaarders om te navigeren aan de hand van de sterren. De sterren leidden ze naar de juiste plek en waren daarom onmisbaar. In de game The Star Named EOS begint ook alles met een ster. Sterren vormen de leidraad in dit puzzelavontuur en leiden de spelers door de zoektocht van Dei en zijn herinneringen.
Dei is een jongeman waarover we weinig te horen krijgen. Veel diepgang is er daarom niet te vinden, waardoor hij vrij tweedimensionaal aanvoelt. Door het lezen van de brieven van zijn moeder ontdek je steeds iets meer over hoe zijn moeder in het leven staat en om hem geeft. Het heeft zelfs iets poëtisch, met spreuken en metaforen weet zijn moeder zelfs de speler aan het denken te zetten. Daarbij krijgt hij ook altijd een foto. Een foto van een scène die hij vervolgens moet namaken. Net als de sterren is fotografie een belangrijk aspect van de game. Zowel Dei als zijn moeder zijn er gek op. Het is hun passie en die passie brengt Dei steeds dichter bij de waarheid.
Puzzelen leidt tot iets bijzonders
Op elke locatie waar Dei komt in The Star Named EOS zal hij puzzels moeten oplossen. Bijna elke keer moet hij dat om de scène van de foto te reconstrueren. De voorwerpen liggen namelijk niet voor het oprapen. Deze zitten met vernuftige puzzels verstopt. Echter, ze zitten ook weer niet zo verstopt dat je ze niet kan vinden. Met wat simpel denkwerk en het rustig afgaan van de omgeving vind je vanzelf de puzzels. Vervolgens zal je ze moeten oplossen. De ene keer moet je een code onthouden die je hebt gevonden en de andere keer heb je weer te maken met morse. Op sommige momenten komen pen en papier van pas, want het kan aardig wat informatie worden om te onthouden als je nog niet precies weet wat ermee te doen.
Voor wie puzzelen niet zijn ding is, zou ik deze game aan de kant laten liggen. Er zijn geen hints of wat dan ook. Je moet zelf de puzzels oplossen en kan nooit om hulp roepen. De game is om die reden vooral bedoeld voor puzzelaars of voor wie het niet erg vindt om op internet het antwoord te zoeken.
Prachtig, maar …
Met een speeltijd van net iets meer dan twee uur was ik er ontzettend snel doorheen. Het verhaal en de puzzels pakten mij vast en lieten me niet meer los. Ik kon niet anders dan de game in één ruk uitspelen. Later ontdekte ik dat de ontwikkelaar Silver Lining Studio is. Deze heeft eerder Behind the Frame: The Finest Scenery gemaakt; een game waar ik ontzettend fan van was en nog steeds ben. Het is iets bijzonders wat die studio weet te doen en het raakt mij keer op keer. De puzzels voelen niet te lastig aan en het mysterieuze van het verhaal is hetgeen dat mij intrigeert.
Hoewel ik helemaal gek ben op The Star Named EOS, is niet alles tiptop. De game laat de grootste steken vallen met de besturing. Het voelt aan alsof de game voor de pc bedoeld is. Met een cursor verken je de omgevingen op zoek naar hints en puzzels. Tijdens bijvoorbeeld schuifpuzzels gebruik je diezelfde cursor om dingen te verschuiven. Het werkt alleen net niet lekker genoeg met de sticks. Op zulke momenten miste ik wel een muis. Bediening via touchscreen is daarentegen nog wel een extra optie, maar ook die vond ik niet helemaal soepel werken. Uiteindelijk is de game perfect speelbaar, maar het had net wat meer verfijnd mogen worden.
