Op 26 juni verschijnt Until Then in de Nintendo eShop. Deze visual novel, uitgegeven door Maximum Entertainment, is ontwikkeld door Polychroma, een indie-ontwikkelaar uit de Filipijnen. Het verhaal is al een jaar te spelen op de PlayStation 5 en pc via Steam, maar nu kunnen we er dus ook op de Switch mee aan de slag. De game kreeg veelal positieve tot zelfs lovende reviews. Zo werd het een hartverwarmend middelbare-schoolavontuur en een verhalend cinematografisch meesterwerk genoemd. Of wij net zo onder de indruk zijn, lees je in deze review van Until Then!
Stap je op deze emotionele rollercoaster?
Voordat ik inga op de details van de game, wil ik hier noemen dat deze review gebaseerd is op versie 1.0. Op de dag van de release is er volgens de ontwikkelaars een day one patch beschikbaar die een aantal verbeteringen doorvoert, zoals betere prestaties, een hogere grafische kwaliteit en diverse kleine bugfixes. Dit kan zomaar betekenen dat (een deel van) de schoonheidsfoutjes die ik beschrijf opgelost zijn.
Daarnaast wil ik, net als de ontwikkelaars doen bij aanvang van de game, benoemen dat Until Then over een flink aantal gevoelige of zware onderwerpen gaat. Normaal zou ik hier specificeren welke dat zijn, maar ik kies er bewust voor om dat niet te doen. Het noemen van de gevoeligheden geeft m.i. teveel weg van de verhaallijn en daarmee de ervaring. Bij de start van de game is het trouwens mogelijk om te zien om welke onderwerpen het gaat. Maar een waarschuwing is op zijn plaats, wees voorbereid op een emotionele rollercoaster…
Een gewone middelbare schooldag, of toch niet?
Until Then speelt zich af in de stad Liamson, een fictieve versie van de Filipijnen in het jaar 2014. We volgen hoofdpersoon Mark Borja, een lui aangelegde tiener met twee passies: videogames en muziek. Mark woont alleen omdat zijn ouders in het buitenland werken om het benodigde inkomen te verdienen. De game opent met Mark die nogal moeite heeft om wakker te worden. Onderweg naar school wordt duidelijk dat de presentatie die je had moeten maken nog niet klaar is. Ai, dat betekent dat je voor de eerste bel nog even flink aan de slag moet om de PowerPoint in elkaar te flansen.
Het lijkt dan ook een slice-of-life-verhaal te gaan worden van Mark en zijn vrienden Cathy en Ridel en hoe zij samen plezier maken, maar ook worstelen met verliefdheden, het blokken voor examens, het omgaan met (verwachtingen) van ouders en het najagen van hun dromen. Totdat een bepaalde ontmoeting een kettingreactie in gang zet die Marks leven op zijn kop zet. Mensen verdwijnen en herinneringen blijken onbetrouwbaar. Dan blijkt dat de schooldag die zo gewoon leek te beginnen toch niet zo alledaags is. Ontdek samen met Mark en zijn vrienden de waarheid en probeer het mysterie te ontrafelen voordat het te laat is.
Leuke mix van visual novel met minigames en point-and-click-elementen
In de kern is Until Then een visual novel. De gameplay bestaat dan ook vooral uit lezen en het op verschillende momenten maken van een keuze. Maar dit alles wordt gecombineerd met 2D-sidescrolling point-and-click-elementen en minigames. Deze mix van stijlen werkt erg goed. Zo begin je de game al met het ‘slaan’ op een wekker om Mark wakker te krijgen en moet je echt naar de metro lopen om op school te komen. Ik heb regelmatig gehad dat ik mezelf afvroeg waarom de tekst niet doorliep, maar dan bleek dat ik de omgeving moest verkennen. De minigames zijn allemaal verschillend en leuk om te doen. Gelukkig maakt het voor de voortgang niet uit hoe goed je ze speelt, als je ze maar speelt.
Wat ik bij de gameplay ook echt wil noemen, is het gebruik van je mobiele telefoon. Want waar ben je als tiener tegenwoordig zonder deze lijn met de buitenwereld? Je kan je telefoon niet zelf oproepen, maar hij verschijnt gedurende het verhaal regelmatig in beeld. Bijvoorbeeld wanneer je in de metro zit, of ’s avonds op je bed ligt te chillen. En wat doe je dan? Juist, op sociale media scrollen, posts liken (ja echt waar), e-mails lezen en chatten met je vrienden of klasgenoten. Het is trouwens niet alleen maar tijdverdrijf, want het scrollen op social media geeft je extra achtergrondinformatie over een gebeurtenis of een klasgenoot. Hoe handig is dat?
Prachtige pixel-art en soundtrack
De pixel-art van de game is prachtig. Het is overduidelijk dat hier veel aandacht aan is besteed. Al heb ik wel moeten wennen aan het ‘deinen’ van de personages. Waarschijnlijk is dit gedaan om beweging te illustreren, maar het riep bij mij het gevoel op van personages op een skippybal. Maar de stijl en animaties werken geweldig als het gaat om het vertellen van het verhaal. Ook de muziek en achtergrondgeluiden voegen echt wat toe aan het neerzetten van een setting of creëren van sfeer. Zelf heb ik de game in handheldstijl gespeeld met de Switch op mijn schoot en een koptelefoon op. De pianomuziek van de soundtrack is ontroerend mooi en daar kon ik op deze manier optimaal van genieten.
Dit verhaal raakt je recht in je hart
Na zo’n 10 uur spelen rolden bij mij de credits over het scherm. Ik moet eerlijk bekennen dat ik toen flink in tranen was. Dit verhaal raakt je recht in je hart. Het is werkelijk waar een emotionele rollercoaster waarin alle emoties voorbij komen. Ik heb het ook echt ervaren als een rollercoaster waarin je eerst langzaam omhoog wordt getakeld om vervolgens over de top met sneltreinvaart losgelaten te worden. De eerste paar uur van de game zijn vrij traag. Maar tegelijkertijd leer je in die tijd de personages kennen en bouw je echt een band met ze op. Daardoor hebben de gebeurtenissen daarna een behoorlijke emotionele impact. Door mijn tranen na de eerste speelronde moest ik echt even bijkomen en dat was maar goed ook. Want het verhaal was nog niet klaar!
Ga vooral door!
Online lees ik dat veel mensen door de credits na deze eerste speelronde stoppen met de game. Maar heb geduld, want na de aftiteling verschijnt er ‘continue’ in beeld. En als je daarop klikt begint de schooldag weer van voren af aan… Dus speel vooral door als je de eerste aftiteling in beeld krijgt. Uiteindelijk heb ik het hele verhaal in ongeveer 18 uur uitgespeeld. Until Then is opgebouwd uit drie acts van elk vijf hoofdstukken. En zoals gebruikelijk bij visual novels kent het verhaal meerdere eindes. In dit geval drie, elke speelronde één. De keuzes die je maakt hebben weinig tot geen invloed op de verhaallijn of de eindes. Wat dat betreft is Until Then vrij lineair. Wel beïnvloeden ze bijvoorbeeld het verloop van een dialoog. Over dialogen gesproken, die zijn erg goed geschreven. Ik heb genoten van de onderlinge pesterijtjes of onzekerheid in het beantwoorden van berichtjes.
Alleen door het voltooien van alle drie de acts kom je achter het ware einde en de waarheid rondom de verdwijningen. Vanwege de review heb ik de game in een paar dagen tijd in hoog tempo gespeeld. Maar dit verhaal is er een om rustig te ervaren en op je in te laten werken. Dus neem de tijd na elke speelronde en geniet. Until Then heeft een duidelijke boodschap en die wordt waanzinnig mooi verteld.
Enkele schoonheidsfoutjes die we ook snel weer vergeten
Zoals genoemd start het verhaal vrij traag en ‘deinen’ de personages. Zo zijn er nog een paar schoonheidsfoutjes. Om te beginnen is het jammer dat de game geen voice-acting heeft. Ik denk dat dit het verhaal en de emoties nog krachtiger had gemaakt. Een ander iets is dat de besturing op bepaalde momenten wat lastig gaat. Bijvoorbeeld tijdens de minigames of het scrollen op je ‘mobiele telefoon’. Ik vind het trouwens jammer dat deze weergave van de mobiele telefoon niet gebruikt is voor het menu. Hoe leuk was het geweest dat je met een druk op de knop je telefoon had kunnen oproepen om het volume of de tekstsnelheid aan te passen.
Qua prestatie zijn er soms lange laadtijden, maar zoals gezegd worden die misschien wel verbeterd met de day one patch. Tenslotte miste ik enkele standaard functies bij een VN zoals het kunnen oproepen van de tekstlog om een dialoog nog even na te lezen, of het kunnen maken van een handmatige save. Maar al deze punten zijn voor mij schoonheidsfoutjes. Uiteindelijk bleken ze onbelangrijk en doen ze niets af aan de geweldige ervaring die Until Then is.
Een volmondige ja!
Dus ja, ook ik ben enorm onder de indruk van Until Then. Als je eenmaal begonnen bent laat dit verhaal je niet meer los. Het is dan ook een must-play voor liefhebbers van het visual novel-genre of ieder ander die een game met een sterk verhaal kan waarderen. Tot 10 juli is Until Then met een kleine korting voor €16,99 te koop in de Nintendo eShop. Ga deze game spelen, je gaat er geen spijt van krijgen!
